ΛΕΩΝΙΔΑΣ ντε ΠΙΑΝ - Μια παλιά συνέντευξη (απόσπασμα)

-Xόρευα, χόρευα, χόρευα πάρα πολύ, πολλή δουλειά, ώσπου διέλυσα την πλάτη μου και ήρθα εδώ πέρα και ξεράθηκα. Δύο χρόνια δεν μπορούσα να χορέψω, και μετά βαρέθηκα. Δεν την ξαναφτιάχνω τη βαλίτσα, είπα, μακάρι τι! Εκείνη την εποχή τα Μπαλέτα που ανήκαν σε όπερες, τα σταθερά Μπαλέτα όπως τα λέγαμε, δεν τα λογαριάζαμε. Όπως της Γερμανίας...Τα σνομπάραμε. Τα μεγάλα μπαλέτα ήταν τρία: του de Cuevas, το ABT και το NYCB του Μπαλανσίν. Αυτά έκαναν περιοδείες. Τα άλλα έμεναν στη θέση τους, ενώ εμείς γυρίζαμε τον κόσμο! 
-Πριν ξεκινήσω να μάθω χορό έλεγα: "Θεέ μου, δώσε μου καλούς δασκάλους να γίνω καλός χορευτής. Πολύ συντομα κατάλαβα ότι δεν εξαρτάται απ' το δάσκαλο. Ο δάσκαλος έχει χίλιους μαθητές. Απ' τους χίλιους, μακάρι να βγει ένας καλός, οπότε...και σε κακό δάσκαλο να πέσω, από εμένα εξαρτάται να γίνω καλός. Κι έβλεπα τα παραδείγματα. Πολύ θαυμαστοί δάσκαλοι δεν είχαν βγάλει ούτε εναν καλό χορευτή, αλλά μέτριοι δάσκαλοι, τα κατάφεραν γιατί τους έτυχε το ταλέντο...τους έτυχε! Δεν είναι τόσο πολύ το ταλέντο, όσο αυτός που έχει τα κότσια και περνάει πάνω από δάσκαλο, πάνω απ' όλους. Πρέπει ο μαθητής η ο χορευτής να είναι υπεράνω δασκάλου, υπεράνω Σχολής, υπεράνω όλων. Αυτός δε θα χαθεί. Χάνονται οι μέτριοι, οι κακοί, οι καλοί. Δε χάνεται ο εξαίρετος. Ποτέ! 
-Πέρασα Κατοχή. Το πριν δεν το θυμάμαι. Πριν την Κατοχή περνούσα ευχάριστα αλλά χωρίς να συμβαίνει τίποτα, στο σπίτι, με ατελείωτη οικογένεια, υπηρεσίες, πολύ κόσμο, ούτε βούληση είχα, ούτε τίποτα. Απλώς περνούσα πολύ ωραία και ευχάριστα. Στην Κατοχή πεινούσαμε αλλά και γλέντησα, ακόμη και την πείνα, μέχρι κι αυτή...Δε μ' ένοιαζε αν έτρωγα λαχανίδα με πληγούρι...φασολάδα...Ακόμα τρώω φασολάδα! Καμμιά φορά ονειρευόμουνα σοκολάτα, αλλά δεν έχει σημασία αυτό, η Κατοχή δε μ' ενόχλησε ούτε κι η πείνα ακόμα...Γιατί; Το να πεινάς εσύ ο ίδιος είναι κακό. Να έχεις την ευθύνη αυτού που πεινάει, να 'χεις το παιδί σου να πεινάει είναι η τραγωδία. Κι εγώ ήμουν παιδί τότε. Είναι εντελώς άλλο πρόβλημα. Οι γονείς μας ανησυχούσαν μήπως πάθουμε αδενοπάθεια ή φυματίωση, αλλά εγώ έτρωγα ό,τι έβρισκα. Έφαγα κρεμμύδια, χόρτα ωμά, ό,τι έβρισκα. Έτρωγα σα ζώον. Η μάνα μου, όλοι λέγανε: "να φάει το παιδί κόλλυβα, κολλυβοζούμι." Ξέρεις τι θρεπτικό; Η Αθήνα όταν τελείωσε η Κατοχή και άρχισαν να έρχονται οι Εγγλέζοι κι άρχισα να μυρίζομαι τα ξένα φιλμς και τι γίνεται στην Αμερική, αισθάνθηκα ότι ζούσα σε επαρχία και θέλησα να φύγω. Εγώ δεν είμαι για εδώ, σκέφτηκα, κι έφυγα στο εξωτερικό. 
-Συνήθως οι μεγάλοι χορευτές δεν είναι καλοί δάσκαλοι, γιατί πρέπει να είναι εγωιστές, πρέπει να φροντίζουν μόνο τον εαυτό τους. Να 'χουν το ένστικτο να λάμψουν εκείνοι και να πάνε χαμένοι όλοι οι άλλοι. Δε γίνονται καλοί δάσκαλοι γιατί ο δάσκαλος πρέπει να φροντίζει τα παιδιά. Να 'χει κάτι του γονιού. Η Όλγκα Πρεομπραζένκα, η μεγάλη μπαλαρίνα, ήταν εξαίρεση: μεγάλη χορεύτρια και εξαιρετική δασκάλα. Σπάνιο, πολύ...Η Ροζέλλα Χαϊτάουερ, ήταν μεγάλη δασκάλα επειδή έδινε το παράδειγμα, εκτός του ότι ήταν εκπληκτικής τεχνικής χορεύτρια. Το ήθος της. Πάρα πολύ εντάξει με τους άλλους χορευτές, ποτέ δεν προσπάθησε να καταπατήσει κανεναν. Έλεγα σήμερα στα παιδιά ένα παράδειγμα από την πρακτική της: μια φορά δεν είχαν έρθει τα παπούτσια της, που τα έκανε ειδική παραγγελία, από την Αμερική, και είπε "ας χορέψει άλλη, η τάδε, τη Λίμνη των Κύκνων". Τελικά τα παπούτσια ήρθαν δυό μέρες πριν την παράσταση και τα έκρυψε αφού είχε υποσχεθεί στην άλλη το ρόλο, και δεν χόρεψε. Δεν την σταματούσε ούτε η αρρώστια, ούτε τίποτα. Έτσι φτιάχνεις Σχολή: δεν είναι μόνο το πώς χορεύεις, είναι το πώς αντιμετωπίζεις το επάγγελμα. Δε πα' να ξερνάς, δεν πα' να κουτσαίνεις, την παράσταση τη βγάζεις, κι εφόσον είσαι η Hightower και στηρίζεις όλο το θίασο, τη βγάζεις και μάλιστα θριαμβευτικά, ρίχνεις το θέατρο. Άσχετο αν μετά καταρρέεις. Από άνδρες χορευτές, ο μεγαλύτερος όλων υπήρξε ο Eric Bruhn. Το παραδέχτηκαν ακόμη και ο Νουρέγιεφ κι ο Μπαρίσνικωφ. Ως άνθρωπος όμως, ανώριμος, σαν παιδί κάπως. Με ζήλειες, με μιζέριες, με παιδαριώδη φερσίματα. Κι όμως μεγάλος! Η τελειότητα! Τόσο τέλειο...Όταν είδα τον Νουρέγιεφ να χορεύει, μ' όλη αυτή την πουτανιά που είχε, ζήλεψα. Όταν είδα την τελειότητα του άλλου, είπα, "δεν τη θέλω." Τον Eric Bruhn δεν μπορούσες να τον ζηλέψεις, ήταν τέλειος. Ήταν μη-άνθρωπος. Οι άλλοι είχαν τα ελαττώματά τους, όπως κι εγώ, Τους έφευγε το βήμα, το μπαλώνανε με μια πουτανιά, με ένα χέρι, κάτι. Του αλλουνού δεν του έφευγε τίποτα. Ήταν σαν μια καλή Μερτσέντες, σαν μια καλή Πόρσε. Δεν το ζηλεύεις αυτό, το θαυμάζεις. Ζήλεψα το ανθρώπινο γιατί με πλησίαζε. Το τέλειο, το υπεράνθρωπο δεν το ζήλεψα γιατί δεν το ήθελα, δεν έβλεπα να έχει καμμία σχέση μαζί μου. 

©

PREVIEW- Θέατρο Τζένη Καρέζη

ΘΕΑΤΡΟ  ΤΖΕΝΗ ΚΑΡΕΖΗ

ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ

ΜΕ ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ

12 μονόλογοι ανδρών σε 12 ημέρες… μία θεατρική γιορτή!   

Ο πολιτιστικός οργανισμός Sound & Picture Theatre Production κλείνει την επιτυχημένη φετινή θεατρική χρονιά με το φεστιβάλ ανδρικών μονολόγων "Οι άνδρες απαντούν στις γυναίκες με ψηλά το κεφάλι" από τις 15 έως τις 26 Απριλίου, στο θέατρο Τζένη Καρέζη.

Κάθε μέρα και μία ξεχωριστή παράσταση.

Αναλυτικά το πρόγραμμα παραστάσεων:

• «Ο Μάκης» του Βασίλη Κατσικονούρη, σε σκηνοθεσία και ερμηνεία Νίκου Ορφανού. (15/04)
• «Όταν συνάντησα τον Στέλιο» του Θανάση Σκρουμπέλου, σε σκηνοθεσία Γιώργου Σουξέ με τον Θοδωρή Προκοπίου. (16/4)
• «Ο Ληστής» του Δημήτρη Μανιάτη, σε σκηνοθεσία Σταμάτη Κραουνάκη με τον Πασχάλη Τσαρούχα. (17/4)
• «Πατριδογνωσία ή τίποτα πια δεν είναι για συγγνώμη» των Γεράσιμου Γεννατά και Γιώργου Γαλίτη, σε σκηνοθεσία Θανάση Χαλκιά με τον Γεράσιμο Γεννατά. (18/4)
• «Το Κιβώτιο» του Άρη Αλεξάνδρου, σε σκηνοθεσία των Φώτη Μακρή και Κλεοπάτρας Τολόγκου. (19/4)
• «Η πείνα» του Κνουτ Χάμσουν, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μητροπούλου με τον Πέρη Μιχαηλίδη. (20/4)
• «Ένα πανηγυρικός και ένας επικήδειος» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, σε σκηνοθεσία Βασίλη Κατσικονούρη με τον Βασίλη Βλάχο. (21/4)
• «Το όνειρο ενός γελοίου» του Φίοντορ Ντοστογιέφσκι, σε σκηνοθεσία Τάκη Χρυσικάκου με τον Δημήτρη Βερύκιο. (22/4)
• «Ο Μέγας Ιεροεξαταστής» του Φίοντορ Ντοστογιέφσκι, σε σκηνοθεσία και ερμηνεία Κωνσταντίνου Κωνσταντόπουλου. (23/4)
• «Όνειρο στο Κύμα & Έρως Ήρως» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, σε σκηνοθεσία Δήμου Αβδελιώδη με τον Θεμιστοκλή Καρποδίνη. (24/4)
• «Κόλχαας» του Χάινριχ φον Κλάιστ, σε σκηνοθεσία και ερμηνεία Νίκου Αλεξίου. (25/4)
• «Το όνειρο ενός γελοίου ανθρώπου» του Φίοντορ Ντοστογιέφσκι, σε σκηνοθεσία Πάνου Αγγελόπουλου με τον Μιχαήλ Γιαννικάκη. (26/4)

Παραστάσεις από 15 έως 26 Απριλίου 2016

ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ: 9:00 μ.μ.

ΓΕΝΙΚΗ ΕΙΣΟΔΟΣ: 14 ευρώ

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ: 12 ευρώ || ΕΙΔΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ:  10 ευρώ

*Προσφορά τιμής για πακέτο παραστάσεων –

Στο ταμείο του θεάτρου Τζένη Καρέζη, Ακαδημίας 3, Αθήνα, Τ: 210 3636144 ||210 3625520 & στο Viva.gr ||τηλέφωνο κρατήσεων 11876,

LINK ΠΡΟΠΩΛΗΣΗΣ

https://www.viva.gr/tickets/theater/theatro-tzeni-karezi/psila-to-kefali/

στο κατάστημα Viva ||The Mall Athens|| και στο VivaWallet Mobile App, στα καταστήματα Public και στο  tickets.puplic.gr, στα καταστήματα Seven Spots, στα Reload Stores, στα καταστήματα Media Markt και στο tickets.mediamarkt.gr
Βρείτε αναλυτικά τα 300+ σημεία προπώλησης στο Viva:www.vivapayments.com/el-gr/network

ΔΕΙΤΕ ΤΟ TRΑILER.

https://www.youtube.com/watch?v=-LZbkAVlyik&feature=youtu.be

Πληροφορίες για τα μ.μ.ε

Μαρία Καλίτση - Δημόσιες Σχέσεις / Τ:6944531074

Μαρία Μπινίκου –Yπεύθυνη Επικοινωνίας - Θεατρολόγος / Τ:6973205816 

PREVIEW - ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ (τελευταίες παραστάσεις)

Κουαρτέτο

Heiner Müller

Ένα από τα πιο δημοφιλή έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου

Στη σκηνή του A R R O Y O N U E V O

Έως 24 Απριλίου

Την επέτειο των 20 χρόνων από το θάνατο του Heiner Müller επιλέγει ο χορογράφος και σκηνοθέτης Σταύρος Λίτινας για να καταπιαστεί με το αριστούργημα του, Κουαρτέτο (1980), βασισμένο στις Επικίνδυνες Σχέσεις του Choderlos de Laclos (1782). Η αρχετυπική πάλη των φύλων στα πρόσωπα της Μαρκησίας ντε Μερτέιγ (Εύα Παρασκευοπούλου) και του Υποκόμη ντε Βαλμόν (Σταύρος Λίτινας), μεταγράφεται με συγκλονιστικό τρόπο σε flamenco, στη σκηνή του Arroyo Nuevo, συνεχίζοντας τις παραστάσεις έως την Κυριακή 24 Απριλίου.

Λίγα λόγια για το έργο

Το Κουαρτέτο του Heiner Müller είναι βασισμένο στις Επικίνδυνες Σχέσεις του Choderlos de Laclos, ένα μυθιστόρημα που γράφτηκε το 1782 ως μια σειρά προκλητικών επιστολών που ανταλλάσσουν η Μαρκησία ντε Μερτέιγ και ο Υποκόμης ντε Βαλμόν και το οποίο απαγορεύτηκε ως ανήθικο στη Γαλλία την εποχή της έκδοσης του αλλά και αργότερα. Η εκδοχή του Müller χρησιμοποιεί τις δύο κεντρικές μορφές των Επικίνδυνων Σχέσεων (της Μαρκησίας και του Υποκόμη), οι οποίες σε ένα εξαιρετικά περίπλοκο παιχνίδι μεταμφιέσεων υποδύονται τόσο τους εαυτούς τους όσο και τα δύο αθώα θύματα τους, τη Βολάνζ (παρθένα ανιψιά της Μερτέιγ) και την Κυρία του Προέδρου ντε Τουρβέλ.

… Αντί για τείχη ολόγυρά μου καθρέπτες έχουν στηθεί

Το βλέμμα μου αναζητά το πρόσωπό μου. Άδειο το γυαλί”

(H. Müller, «Βρυκόλακας», 1995)

Παραστάσεις έως 24 Απριλίου

Πληροφορίες για την παράσταση

Σύλληψη – Σκηνοθεσία : Σταύρος Λίτινας

Πιάνο: Αλίνα Αναστασιάδη

Αφήγηση: Άντζελα Μπρούσκου

Μαρκησία ντε Μερτέιγ: Εύα Παρασκευοπούλου
Υποκόμης ντε Βαλμόν: Σταύρος Λίτινας

Τη μουσική επιμέλεια, τα σκηνικά, τους φωτισμούς και τα κοστούμια της παράστασης υπογράφει ο Σταύρος Λίτινας. 

 

ΗΜΕΡΕΣ & ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ: Σάββατο 21.00 & Κυριακή 20.00

ΤΙΜΕΣ:12 ευρώ κανονικό, 10 ευρώ μειωμένο

Προπώληση: A R R O Y O N U E V O, Μ. Αλεξάνδρου 128, Κεραμεικός
τηλέφωνο: 210 34 69 575

 TRAILER: https://www.youtube.com/watch?v=qp1wAed6a3k

SITE: http://www.arroyo.gr/

https://web.facebook.com/arroyo.nuevo?fref=ts

Πληροφορίες για τα μ.μ.ε.

Μαρία Μπινίκου, Γραφείο τύπου

Τ: 0030.6973.205816 / M: maribinik@yahoo.gr

 Συνέντευξη Σταύρου Λίτινα στη Νατάσσα Χασιώτη: 

https://www.youtube.com/watch?v=2S3z9icyg-8&feature=share

PREVIEW- ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ

Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης και Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων-Συλλογή Φοίβου Ανωγειανάκη

Εκθεση Ζωγραφικής 

 της Ελισσάβετ Διονυσίου

με τίτλο Έσω Κήπου

στο Λουτρό των Αέρηδων, Πλάκα 

 

Εγκαίνια 16 Απριλίου, Σάββατο 12.00 έως 9 Μαΐου 2016

Η εικαστικός Ελισσάβετ Διονυσίου μετά από μια μακρά πορεία πειραματισμού και με συμμετοχές σε πολλές ομαδικές εκθέσεις, παρουσιάζει στην πρώτη της ατομική έκθεση με τίτλο Έσω Κήπου, ένα θέμα παρμένο από την Ελληνική λαϊκή παράδοση, το Τάμα, στον χώρο του Μουσείου Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης στο Λουτρό των Αέρηδων.

Το τόσο γνωστό αλλά και εντελώς προσωπικό ζήτημα του τάματος, λειτουργεί ως πρόφαση για να διερευνήσει η καλλιτέχνις την λαϊκή παράδοση, την ελληνικότητα και το μυστήριο της παράκλησης, αναβαπτισμένα όμως σε μια σύγχρονη ματιά που φτάνει ως την ειρωνία και το χιούμορ για τις κρυφές επιθυμίες μιας κοινωνίας που είναι προσανατολισμένη στην ευκολία.

Τα Τάματα στο Λουτρό των Αέρηδων

Το τάμα ως μέσον έκφρασης, ως γλώσσα επικοινωνίας με το θείο, ως τόπος συμπύκνωσης καταστάσεων και σημασιών στο χώρο των Λουτρών. Γιατί; Διότι ως μνημεία λαϊκής τέχνης και θρησκευτικής έκφρασης και πίστης, αποσπώμενα από τον φυσικό, εννοιολογικά, χώρο τους και τοποθετούμενα σε έναν καινούριο, προσφέρουν μεγάλες δυνατότητες εικαστικής έρευνας και επεξεργασίας. Αλλά όχι μόνο αυτό: Η παλαιότητα και η διαχρονικότητα που χαρακτηρίζουν τα αφιερώματα και, κυρίως, η επιθυμία για σωματική και πνευματική ίαση και η πίστη που εκφράζουν, συνάδουν με την μυστηριακή ατμόσφαιρα του Λουτρού, ενός χώρου που κατασκευάστηκε πριν αιώνες πάνω στην έννοια της κάθαρσης, σωματικής και πνευματικής και της εμπιστοσύνης στην ευεργεσία του νερού. Η φορτισμένη συγκινησιακά υλικότητά τους καθιστά τα τάματα φορείς ρεαλιστικών εικόνων, συγκεκριμένων δηλώσεων. Οι εικόνες τους μιλούν μια γλώσσα ανθρώπινη, κοινή, γεμάτη ψιθυριστά “είμαι”, “θέλω”, και “παρακαλώ”, είναι σχεδόν σάρκινα κι απ’ τους πόρους τους εξαχνώνεται όλη η ανθρώπινη αδυναμία. Όπως κι από τη σάρκα των λουομένων μέσα στους ατμούς ενός λουτρού, στους “μαγικούς του θαλάμους”. Η ζωγραφική και η ψηφιακή επεξεργασία φωτογραφιών είναι κυρίως οι τρόποι που χρησιμοποιήθηκαν στη συγκεκριμένη δουλειά. Το μολύβι, ο πεπιεσμένος καμβάς, το ξύλο και το ύφασμα είναι τα υλικά. Οι έτοιμες κορνίζες και τα έτοιμα τάματα συνδέουν την παραδοσιακή μορφολογία με τη σημερινή εικαστική επανερμηνεία τους που επιχειρείται εδώ.

Ελισάβετ Διονυσίου, εικαστικός

Λίγα λόγια για την έκθεση...

Στην έκθεση της Ελισσάβετ Διονυσίου, το θέμα και βασικό μοτίβο της περιήγησης του θεατή είναι το τάμα. Ένα θέμα με τεράστια συγκινησιακή φόρτιση καθώς στην ουσία του αποτελεί μια προσωπική επίκληση του Θείου με σκοπό την πραγματοποίηση ενός θαύματος. Είναι μια εκπλήρωση υπόσχεσης εκ μέρους του Θεού με υλικό αντάλλαγμα που καθορίζεται κατά περίπτωση, στην διαδικασία της “συζήτησης” μεταξύ πιστού και Ουρανού. Το αντάλλαγμα μπορεί να είναι ευτελές, συμβολικό ή όχι, ανάλογα με τις δυνατότητες ή την (προ)διάθεση του πιστού/αιτούντος. Καθώς το τάμα συνδέεται με ίαση ασθενειών και ανακούφιση του πόνου, θεωρείται ένα σοβαρό, εν δυνάμει μελαγχολικό θέμα, παρά το γεγονός ότι ο κυνισμός της εποχής το αντιμετωπίζει ως αφελή εκδήλωση πίστεως ή ακόμη και “ξέπλυμα συνειδήσεων” με ασαφή κίνητρα. Όμως και η συγχώρεση είναι μέσα στο “καταστατικό” της διαθήκης μεταξύ Θεού και ανθρώπων, άρα το τάμα μπορεί να έχει οποιοδήποτε περιεχόμενο, και θα κριθεί αναλόγως...

Η νεότερη γενιά καλλιτεχνών που ωριμάζει, προτείνει, όπως η Ελισσάβετ Διονυσίου στα έργα της με θέμα το τάμα, μια άλλη “ελληνικότητα”: εκείνη που είναι ο εαυτός της, χωρίς να αναρωτιέται ποιές ακριβώς είναι οι “συντεταγμένες” του ώστε να έχει ασφαλή πλοήγηση στα νερά της συνεπούς προς το παρελθόν συνείδησης. Το Τάμα, όπως το μεταχειρίζεται στα έργα της η Ελισσάβετ Διονυσίου, είναι καταρχήν μια γυναικεία ματιά που δεν παραδίδεται στην εύκολη συναισθηματικότητα που γεννά το ίδιο το θέμα, και που αποτελεί ύψιστη παγίδα, την οποία εκείνη αποφεύγει με συναίσθηση και περίσκεψη. Είναι επίσης μια γενναία αναβάπτιση του λαϊκού στο πεπαιδευμένο στυλ, με χιούμορ, αισιοδοξία και εσωτερικευμένες πολλές και διαφορετικές τεχνικές για τις οποίες δε λογοδοτεί, αλλά παρατίθενται ως οργανικό, χωνεμένο σύνολο.

Νατάσσα Χασιώτη

Κριτικός Τέχνης/ Independent Researcher

Συγγραφέας

Βιογραφικό Σημείωμα:

Η Ελισσάβετ Διονυσίου είναι εικαστικός και φιλόλογος. (ΕΚΠΑ– πτυχίο Κλασικής Φιλολογίας, ΑΣΚΤ-ζωγραφική/χαρακτική/σκηνογραφία, London Middlessex University-φωτογραφία, Intergraphics-ψηφιακή επεξεργασία εικόνας). Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια Art Therapy (Α.Σ.Κ.Τ., Μουσείο Μπενάκη) και Παιδαγωγικών (Μοντεσσοριανή Σχολή Ν. Φιλοθέης, στην οποία και δίδαξε εικαστικά 2005-2010), τα Διεθνή Συνέδρια Γραφιστικής και Τυπογραφίας (Θεσσαλονίκη 2002, Κωνσταντινούπολη 2003) και έχει συνεργαστεί με εκδοτικούς οίκους της Αθήνας στη μετάφραση από την αγγλική και στην επιμέλεια κειμένων. Έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις ζωγραφικής, χαρακτικής και φωτογραφίας (Art-Athina, Τεχνοχώρος Γκάζι, Σπίτι της Κύπρου, William James, Lookout δράση, Φεστιβάλ Αίγινας,). Διευθύνει τη σχολή εικαστικών τεχνών art.edu, Κολωνάκι, Αθήνα, όπου και διδάσκει. 

Επικοινωνία: 6974086384, 2108228540, elisavet.di@gmail.com

Σχολή εικαστικών τεχνών art.edu 2114033373, www.art.edu.gr

Λουτρό των Αέρηδων, Κυρρήστου 8, Πλάκα

Εγκαίνια: 16 Απριλίου, Σάββατο 12.00, Διάρκεια: έως 9 Μαΐου

Καθημερινά 8.00 π.μ. – 15.00 μ.μ. εκτός Τρίτης

Πληροφορίες: 210 3244340

www.melt.gr

PREVIEW- ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

Η γκαλερί Elika παρουσιάζει από τις 22 Aπριλίου έως τις 4 Ιουνίου την πρώτη ατομική έκθεση του Βασίλη Παπαγεωργίου με τίτλο 'Somebody had to do it'. 

Βασίλης Παπαγεωργίου

Somebody had to do it

Αναζητώντας μία πλατφόρμα που να συνδέει τα έργα των τελευταίων ετών, ο Βασίλης Παπαγεωργίου δημιουργεί μια εγκατάσταση στο χώρο της γκαλερί εμπνευσμένη από τα μπαρ ως σημείο συνάντησης. 

Ο καλλιτέχνης σκηνοθετεί ένα αθηναϊκό τοπίο χρησιμοποιώντας ασύνδετα μεταξύ τους καθημερινά αντικείμενα που ανήκουν στο προσωπικό του σύμπαν και που κάτω από την ομπρέλα του μπαρ επαναπροσδιορίζονται.

Με σημείο αφετηρίας και αναφοράς τα υλικά, τα χαρακτηριστικά και τις ιδιότητές τους, κατασκευάζει με χιούμορ και ειρωνία μια νεκρή φύση από σύγχρονα αρχαιολογικά ευρήματα, εστιάζοντας στις σχέσεις μεταξύ των πραγμάτων, των ανθρώπων με αυτά και κατ’επέκταση στις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους.

Ταυτόχρονα η μπάρα λειτουργεί τόσο ως φυσικό όριο, όσο και ως συμβολικό μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας. Στα σκηνοθετημένα τοπία και τις μικρές καταστάσεις του Παπαγεωργίου, ο θεατής οδηγείται σε μια εξερεύνηση του ονειρικού και του υποσυνείδητου. Η λειτουργία των αντικειμένων ακυρώνεται και ο χρόνος σταματάει σε μια στατική αφήγηση, χωρίς αρχή, μέση και τέλος.

Ο Βασίλης Παπαγεωργίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1991. Αποφοίτησε από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας το 2014 και από το 2015 πραγματοποιεί μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο St Lucas στις Βρυξέλλες. Είναι μέλος της ομάδας GPO crew και συνιδρυτής του Enterprise Projects. Έχει συμμετάσχει σε πολλά ομαδικά projects στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ το 2015 φιλοξενήθηκε στο residency The London Intensive που διοργανώνεται από τη Slade School of Fine Arts και το Camden Arts Centre στο Λονδίνο.

Eγκαίνια: Παρασκευή 22 Απριλίου, 8μμ.

Διάρκεια έκθεσης:  22 Απριλίου – 4 Ιουνίου 2016

Ώρες λειτουργίας:   Τρίτη – Παρασκευή: 12-8μμ | Σάββατο: 12-4μμ. 

Elika Gallery, 27 Omirou st., 10672 Athens T: +30 210 36 18 045, www.elikagallery.com 

PREVIEW- ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΕΑΝΙΚΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ «INPORT»

Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΕΑΝΙΚΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ «INPORT»

2^ο INPORT FESTIVAL

15 KAI 16 ΙΟΥΝΙΟΥ 2016

Το Φεστιβάλ Νεανικής Δημιουργίας «INPORT» / INPORT FESTIVAL για 2^η συνεχή χρονιά, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, 15 και 16 Ιουνίου.

Μετά την πολύ επιτυχημένη περσινή πρώτη διοργάνωση του INPORT FESTIVAL το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, ανοίγει και πάλι τις πόρτες του σε νέους δημιουργούς με στόχο την ανάδειξη νεανικών θεατρικών ομάδων.

Πρόθεση του καλλιτεχνικού διευθυντή του ΔΘΠ Νίκου Διαμαντή, είναι η συγκεκριμένη θεατρική συνάντηση, να γίνει θεσμός και το ΔΘΠ τόπος φιλόξενος για την ανάδειξη νέων θεατρικών δυνάμεων.

Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά προσκαλεί νέες θεατρικές ομάδες και καλλιτέχνες να στείλουν τις προτάσεις τους έως 20 Μαΐου στο παρακάτω

email: artisticdirector.dimotikopirea@gmail.com

Θα επιλεγούν 7 θεατρικές ομάδες οι οποίες θα παρουσιάσουν τις παραστάσεις τους 15 και 16 Ιουνίου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.