The great tamer του Δ. ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ - KΡITIKH ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ [Ο μεγάλος δαμαστής (ΣΓΤ, Αθήνα)]

The great Tamer, the latest work by Dimitris Papaioannou, was recently presented at the SGT theatre (Onassis Stegi) in Athens before it started its world tour. A co-production with festivals and venues form Greece and abroad, the great tamer is a piece for 10 dancers/performers.

On a stage filled with rectangular, grey surfaces that act as a cover for "apparitions" and hidings of the performers and props, D. Papaioannou unfolds an uncertain version of a colonised, gender-oriented ontological myth of genesis, and consequently of death. The 100 minute piece is clearly a "vanitas", an allegory on Time [aka the great tamer[,  and death. A piece form his latest, less ornated works but still of epic proportions, it is also a contemporary version of the baroque era genre, with its "lascivious" exposure of the naked body, especially the male one. Or rather an exposure of the male genitals, while the female body is cunningly disguised and "elevated"; its evasive status notwithstanding it was evident that in this hard-core male dominated world, women were seen as mysterious peripheral bodies, as "slots" of chaos within which male perception of the self occasionally glides.

The great tamer aims at being contemporary with its affiliation to queer(ness) but it fails because it is extremely one-sided, it is more a reverse of tradition with a ghetto libre of "queers" than a free-flow of desire. I would tend to see it more as an activist piece than a contemporary view of people in "gender trouble". It is also a type of a myth of Genesis borrowing slightly from Plato's Symposium, the story about the separated bodies that looked monstrous before the pity of the gods.

The great Tamer is a long piece, with three or four missed opportunities for a great ending; it is a vanitas that rests on vanity and what makes it attractive is the life that it has sucked out of the original Vanitas. Wherever the Great Tamer acts as a museum of masterpieces it gains momentum and meaning (whatever that may be). When it is stripped of any Rubens, Peschier, Claesz, Miradori, it becomes tedious and blabbery; when it takes on again  the questioning of the great painters of the Baroque era, it regains its strength and so on, like the mythic Antaeus who wrestled against strangers and whenver he got tired, he would touch his mother Earth with his feet to regain his strength.

One thing though should be said about this piece if one wants to be fair with it: that it is the one and only effort on the part of D. Papaioannou to get back to his unfinished journey with his version of  Dracula, an old piece of the late '90s. I was always in favour of that piece and the Great Tamer has honest bits and pieces that relate to it. The decapitaed/castrated Dracula is to beseen again in the  moments in which misogyny withdraws and the male body becomes a mystery of mixed identities. The male body becomes a cry for identity beyond activist firecrackers of dubious scientific value. It founds its private space during a very simple, almost naif questionning of the meaning of concrete and symbolic castration. In the very few moments that the director of the piece becomes a young human again and his questions override norms, age and ideologies. Then the Great Tamer ceases to be pompous, vain and a museum of Baroque art.
A point-manque: the gender-awkwardness left at the surface and not explored. By gender-awkwardness, I mean the point in which D. Papaioannou's activism arrives at a level when genders cannot be explained by turning to male fertility cults and the superiority of the phallus, but the discourse of (male) power cries bitterly over a symbolic (?) castration -hence the affiliation with the director's agonising, camp and queer Dracula of the late '90s.

ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ / ΕΚΘΕΣΗ

Bubble Dam / (Φράγμα Φούσκα) 

Στην τρίτη του ατομική έκθεση στη γκαλερί Elika o Νίκος Σεπετζόγλου επεξεργάζεται ζητήματα που αφορούν την ένταση με την οποία αντιμετωπίζεται το κενό. Το κενό ως εικόνα, λόγος, ακύρωση, ευκαιρία, φθορά, επικάλυψη, σπάσιμο, απώλεια, φως...

Τα έργα, ζωγραφικά και γλυπτά-αντικείμενα, λειτουργούν σαν στιλπνά θραύσματα που συγκροτούν έναν αποσπασματικό και σύνθετο αλληγορικό χώρο. Οι παραστάσεις και τα νοήματα ακυρώνονται και επανασυνδέονται μέσα από μια διαρκή διαδικασία αποδόμησης των έργων.

Κεντρικό έργο της έκθεσης είναι ένας μαύρος τοίχος-φράγμα που υψώνεται φράσσοντας την κυκλοφορία στο χώρο. Ενώ μοιάζει στιβαρός, η πίσω του όψη προδίδει τη θραυστή του υλικότητα και την 'επιπολαιότητα' στην κατασκευή (θραύσματα ξύλινης επιφάνειας ραμμένα με σπάγκο και σχοινιά). Η αντιφατική αυτή σχέση διέπει το σύνολο της δουλειάς που παρουσιάζεται, που κινείται παράλληλα με σκωπτικότητα και χιούμορ ανάμεσα στο προσωπικό, το κοινωνικό και το πολιτικό. 

Ο Νίκος Σεπετζόγλου γεννήθηκε το 1979 στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται. Το 2005 αποφοίτησε από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με άριστα και το 2006 βραβεύτηκε στο πλαίσιο του προγράμματος της Eurobank για την ανάδειξη νέων δημιουργών. Το 2015 ολοκλήρωσε επίσης το Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών "Αρχιτεκτονική-Σχεδιασμός του Χώρου" του ΕΜΠ. Ο Σεπετζόγλου έχει πραγματοποιήσει μέχρι σήμερα τέσσερις ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές. Παράλληλα ασχολείται επαγγελματικά με τη μελέτη και τη σχεδιαστική αποκατάσταση τοιχογραφιών της Εποχής του Χαλκού καθώς και με το σχεδιασμό αρχαιολογικών ευρημάτων σε συνεργασία με αρχαιολόγους ερευνητές. 

Εγκαίνια Πέμπτη 15.06.17, 8μμ

Διάρκεια έκθεσης 15.06.17 – 15.07.17

Ώρες λειτουργίας Τρίτη – Παρασκευή 12-8μμ, Σάββατο 12-4μμ

Elika Gallery, 27 Omirou st. 10672 Athens, T: +30 210 3618045, www.elikagallery.com 

EMST/ΕΜΣΤ - DOCUMENTA 14

ΑΝΤΙΔΩΡΟΝ. Η Συλλογή του ΕΜΣΤ
Fridericianum, Κάσελ

10 Ιουνίου- 17 Σεπτεμβρίου 2017

Επιμέλεια: Κατερίνα Κοσκινά.  Βοηθοί Επιμελητές:
Τίνα Πανδή, Σταμάτης Σχιζάκης

 

Καθώς...

η documenta 14 συνεχίζει το ταξίδι της στην Αθήνα, έχοντας το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (EMΣT) ως τον κυρίως εκθεσιακό της χώρο, ένα σημαντικό μέρος της συλλογής του ΕΜΣΤ ταξιδεύει στην Γερμανία, για να γίνει μέρος του προγράμματος της documenta 14 στο Κάσελ (10/6-17/9/17). Η έκθεση ΑΝΤΙΔΩΡΟΝ. Η Συλλογή του ΕΜΣΤ θα καταλάβει ολόκληρο το εμβληματικό κτήριο του Fridericianum. Συμμετέχουν 82 καλλιτέχνες, παρουσιάζονται 180 έργα και την επιμελείται η Διευθύντρια του ΕΜΣΤ, κυρία Κατερίνα Κοσκινά με την υποστήριξη των κ.κ Σταμάτη Σχιζάκη και Τίνας Πανδή, Βοηθών Επιμελητών και της Ηρώς Νικολακέα στον Αρχιτεκτονικό Σχεδιασμό. Η έκθεση παρουσιάζεται στο πλαίσιο της σειράς Το ΕΜΣΤ στον Κόσμο.

Η έκθεση στο Fridericianum σηματοδοτεί την πρώτη φορά που το μεγαλύτερο μέρος της συλλογής του ΕΜΣΤ παρουσιάζεται εκτός Ελλάδας, μέσω μιας διττής μετατόπισης που καθιστά τη στέγη του ΕΜΣΤ, έναν από τους κύριους εκθεσιακούς χώρους της documenta 14 στην Αθήνα, και το Fridericianum, παραδοσιακά τον κεντρικό εκθεσιακό χώρο για κάθε documenta, προσωρινή στέγη της συλλογής EMΣT.

Το ΕΜΣΤ άρχισε να δημιουργεί τη συλλογή του το 2000. Σήμερα περιλαμβάνει περισσότερα από 1.100 έργα Ελλήνων και διεθνών καλλιτεχνών από το 1960 και εξής. Η έκθεση ΑΝΤΙΔΩΡΟΝ. Η Συλλογή του ΕΜΣΤ είναι μια προσαρμοσμένη εκδοχή της μουσειολογικής μελέτης που εκπονήθηκε για να εφαρμοστεί στους χώρους του ΕΜΣΤ. Η έκθεση στο Fridericianum στο Κάσελ, τη γενέτειρα της documenta και το πρώτο δημόσιο μουσείο στην Ευρώπη, πραγματεύεται θέματα όπως η διέλευση συνόρων, η διασπορά, ο νόστος, οι διαπολιτισμικές ανταλλαγές, η υπαρξιακή αναζήτηση, η μυθολογία, η ατομική και συλλογική μνήμη. Επιπροσθέτως, η βραχύβια ιστορία του Fridericianum ως το πρώτο κοινοβουλευτικό κτήριο της Γερμανίας το καθιστά τον καταλληλότερο χώρο για την προβολή των έργων πολλών καλλιτεχνών, που σχετίζονται με την ταραγμένη μεταπολεμική περίοδο και τις επακόλουθες δεκαετίες πολιτικής αναταραχής και επαναστατικής μεταμόρφωσης της κοινωνίας.

Ενώ η παρουσίαση της συλλογής διατηρεί το διεθνές εύρος της, τονίζει επίσης την παρουσία πρωτοπόρων Ελλήνων καλλιτεχνών, επανεξετάζοντας και αναδεικνύοντας την εθνική και διεθνή τους πορεία.

Ο τίτλος εκφράζει τον αμοιβαίο σεβασμό μεταξύ των δύο θεσμών, της documenta 14 και του ΕΜΣΤ, ανεξαρτήτως των διαφορετικών δεσμεύσεών τους και σκοπών, κατά τον διάλογο και την επανερμηνεία ουσιωδών ζητημάτων και καλλιτεχνικών ιδιωμάτων. Πραγματεύεται έννοιες όπως της συναλλαγής, του δανείου, του μοιράσματος και της προσφοράς Αντίδωρου  (κυριολεκτικά η ανταπόδοση κάποιου για δώρο που του έχουν κάνει) ή Αντιδάνειου (η επιστροφή ενός γλωσσικού, πολιτισμικού ή οικονομικού δανείου). Το πρόθεμα «αντι-» στον τίτλο αποκαλύπτει μια σαφή θέση και συνεπώς μια άποψη, η οποία δεν σημαίνει απαραιτήτως αντίθεση, αλλά εκκινεί από διαφορετική αφετηρία προκειμένου να επικοινωνήσει, να συζητήσει, να συγκλίνει, να γεφυρώσει και να αποδεχτεί τη θέση των άλλων.

Μέχρι τις 17 Σεπτεμβρίου, το Fridericianum στο Κάσελ γίνεται το σπίτι του ΕΜΣΤ στη Γερμανία, και ΑΝΤΙΔΩΡΟΝ, ένα δώρο σε αντάλλαγμα, συμβολίζοντας τα κοινά οφέλη αυτής της συνεργασίας.

Μπία Ντάβου, Ιστία, 1981, Φωτογραφία: Nils Klinger

Γιάννης Κουνέλλης, Άτιτλο, Φωτογραφία: Jasper Kettner

ΛΙΣΤΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ

ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΓΓΕΛΙΔΑΚΗΣ
ΑΛΕΞΗΣ ΑΚΡΙΘΑΚΗΣ
ΝΙΚΟΣ ΑΛΕΞΙΟΥ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΛΗΘΕΙΝΟΣ
ΤΖΑΝΙΝ ΑΝΤΟΝΙ
ΣΤΗΒΕΝ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ
ΕΥΓΕΝΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΡΓΙΑΝΑΣ
ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΩΤΣΟΣ
ΚΩΣΤΗΣ ΒΕΛΩΝΗΣ
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΒΛΑΧΟΣ
ΜΠΙΛ ΒΙΟΛΑ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (ΝΤΙΚΟΣ) ΒΥΖΑΝΤΙΟΣ
ΚΑΡΛΟΣ ΓΚΑΡΑΪΚΟΑ
ΚΕΝΤΕΛ ΓΚIΡΣ
ΔΑΝΙΗΛ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΡΙΒΑΣ
ΧΑΡΙΣ ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑ
ΚΟΚΕΝ ΕΡΓΚΟΥΝ
ΕΙΡΗΝΗ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ
ΕΜΙΛΙ ΖΑΣΙΡ
ΘΟΔΩΡΟΣ, γλύπτης
ΒΛΑΣΗΣ ΚΑΝΙΑΡΗΣ
ΓΚΙΟΥΛΣΟΥΝ ΚΑΡΑΜΟΥΣΤΑΦΑ
ΝΙΚΟΣ ΚΕΣΣΑΝΛΗΣ
ΠΙΟΤΡ ΚΟΒΑΛΣΚΙ
ΓΙΟΖΕΦ ΚΟΣΟΥΤ
ΚΙΜΣΟΥΤΖΑ
ΠΑΝΟΣ ΚΟΚΚΙΝΙΑΣ
ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΚΟΚΚΙΝΙΔΗΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΝΕΛΛΗΣ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΖΟΓΚΑΣ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΠΠΑΣ
ΑΝΖ ΛΕΤΣΙΑ
ΜΑΡΙΑ ΛΟΪΖΙΔΟΥ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΛΗΣ
ΣΤΑΘΗΣ ΛOΓΟΘΕΤΗΣ
ΝΤΑΝΙ ΜΑΤΕΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΙΧΑΣ
ΜΠΕΡΤΙΓ ΜΠΑΚ
ΛΙΝΤΑ ΜΠΕΝΓΛΙΣ
ΑΝΤΡΕΑ ΜΠΑΟΥΕΡΣ
ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΠΑΜΠΟΥΣΗΣ
ΧΡΟΝΗΣ ΜΠΟΤΣΟΓΛΟΥ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΟΥΤΕΑΣ
ΑΝΤΑΜ ΜΠΡΟΥΜΠΕΡΓΚ ΚΑΙ ΟΛΙΒΕΡ ΣΑΝΑΡΙΝ
ΝΙΚΟΣ ΝΑΥΡΙΔΗΣ
ΜΠΙΑ ΝΤΑΒΟΥ
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΞΑΓΟΡΑΡΗΣ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΞΕΝΟΣ
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
ΑΙΜΙΛΙΑ ΠΑΠΑΦΙΛΙΠΠΟΥ
ΗΛΙΑΣ ΠΑΠΑΗΛΙΑΚΗΣ
ΝΙΝΑ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
ΡΕΝΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
ΝΑΥΣΙΚΑ ΠΑΣΤΡΑ
ΠΑΥΛΟΣ
ΠΕΝΤΡΟ ΚΑΜΠΡΙΤΑ ΡΕΪΣ
ΓΟΥΑΛΙΝΤ ΡΑΑΝΤ
ΟΛΙΒΕΡ ΡΕΣΛΕΡ
ΛΟΥΚΑΣ ΣΑΜΑΡΑΣ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΠΟΥΝΤΖΗΣ
ΑΛΑΝ ΣΕΚΟΥΛΑ
ΑΣΠΑ ΣΤΑΣΙΝΟΠΟΥΛΟΥ
ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΚΥΛΑΚΟΣ
ΧΡΙΣΤΙΑΝΑ ΣΟΥΛΟΥ
ΤΑΚΙΣ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΖΑΜΟΥΡΑΝΗΣ
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΟΤΣΙΚΑΣ
ΝΙΚΟΣ ΤΡΑΝΟΣ
ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΟΚΛΗΣ
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΤΣΙΒΟΠΟΥΛΟΣ
ΣΤΕΛΙΟΣ ΦΑΪΤΑΚΗΣ
ΓΙΑΝ ΦΑΜΠΡ
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΧΑΝΔΡΗΣ
ΤΖΟΑΝΑ ΧΑΤΖΗΘΩΜΑΣ  ΚΑΙ ΖΟΡΕΪΓΕ ΧΑΛΙΛ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΛΗΣ
ΜΟΝΑ ΧΑΤΟΥΜ
ΓΚΑΡΙ ΧΙΛ
ΧΡΥΣΑ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΨΥΧΟΠΑΙΔΗΣ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΨΥΧΟΥΛΗΣ

documenta 14
Στις 10 Ιουνίου, η documenta 14 εγκαινιάζει την έκθεσή της στο Κάσελ. Εκτείνεται σε όλη την πόλη, σε περισσότερα από 30 διαφορετικά σημεία, δημόσιους φορείς, πλατείες, κινηματογράφους και πανεπιστημιακά κτίρια, όπου περισσότεροι από  160 καλλιτέχνες απ’ όλο τον κόσμο θα δείξουν έργα τους που δημιουργήθηκαν ειδικά για την documenta 14.

Ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής Adam Szymczyk προτείνει στους επισκέπτες της documenta 14 στο Κάσελ να ακολουθήσουν μια συγκεκριμένη διαδρομή. Η διαδρομή αυτή ξεκινάει από τον Πρώην Υπόγειο Σιδηροδρομικό Σταθμό (KulturBahnhof) και εκτείνεται προς την περιοχή του Νόρντσταντ μέσω της πλατείας Friedrichsplatz, συνεχίζοντας νότια προς το Torwache, την ημιτελή πύλη της πόλης.

Δείτε τη συνολική πορεία καθώς και πληροφορίες για τους εκθεσιακούς χώρους στον ιστότοπο της documenta 14. Πληροφορίες για το εναρκτήριο πρόγραμμα της documenta 14 στο Κάσελ θα βρείτε εδώ
Οι κύριοι εκθεσιακοί χώροι θα είναι ανοιχτοί από τις 10 π.μ. έως τις 8 μ.μ. Τα εισιτήρια διατίθενται διαδικτυακά μέσω της ιστοσελίδας της documenta 14 και μετά τις 10 Ιουνίου από τα καταστήματα της documenta 14 στα σημεία Friedrichsplatz, documenta Halle, Neue Galerie, και Neue Neue Galerie. Περισσότερες πληροφορίες για τα εισιτήρια θα βρείτε στον ιστότοπο της documenta 14.

Πληροφοριακό υλικό σχετικά με την documenta 14 και το καθημερινό πρόγραμμα εκδηλώσεων διατίθεται στα Κέντρα Τύπου και Πληροφοριών στην οδό Μουρούζη 16 στην Αθήνα και Friedrichsplatz 4 στο Κάσελ, αλλά και μέσω της εφημερίδας της documenta 14, με τίτλο Public Paper, η οποία διανέμεται δωρεάν σε όλους τους εκθεσιακούς χώρους.

Η έκθεση της documenta 14 στην Αθήνα άνοιξε στις 8 Απριλίου και θα διαρκέσει έως τις 16 Ιουλίου 2017.

Fridericianum
Friedrichsplatz 18
34117 Κάσελ

Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ)
Λεωφ. Καλλιρρόης & Αμβρ. Φραντζή (πρώην εργοστάσιο Φιξ)
Aθήνα, 117 43 

Μπιλ Βιόλα, Η σχεδία, 2004, Φωτογραφία:Nils Klinger 

 Text in English:

As documenta 14 continues its journey in Athens, having the National Museum of Contemporary Art (EMST) as its main exhibition venue, an important part of the EMST collection travels to Germany, to be part of documenta 14 program in Kassel (10/6-17/9/17). The exhibition ANTIDORON. The EMST Collection will occupy the whole emblematic building of Fridericianum. It comprises 82 artists and 180 works and it is curated by the Director of EMST, Mrs. Katerina Koskina, supported by Stamatis Schizakis and Tina Pandi, Assistant Curators and Iro Nikolakea in the Architectural design. It is presented in the framework of the Museum’s series EMST in the World.

The exhibition at the Fridericianum marks the first time that the most part of the EMST collection is presented outside Greece, through a double relocation that renders EMST’s home, one of the main venues of documenta 14 in Athens, and the Fridericianum, traditionally the centerpiece of a documenta, the temporary home of EMST’s collection.

EMST began creating its collection in 2000. Its acquisitions now include more than 1,100 works by Greek and international artists from the 1960s onward. The exhibition ANTIDORON. The EMST Collection is an adapted version of the extensive museological study that will be displayed in full at the EMST spaces. Presented in the Fridericianum, the birthplace of documenta and the first public museum in Europe, the exhibition deals with issues of border crossings, diasporas, cultural exchange, existential quests, and mythologies, as well as personal and collective memories. Additionally, the Fridericianum’s brief tenure as Germany’s first parliamentary building makes it the most appropriate venue in which to show the works of several artists, active during the troubled postwar era and the ensuing decades of political upheaval and revolutionary re-imagination of society.

While the presentation of the collection maintains its international scope, it also emphasizes the presence of pioneering Greek artists, highlighting and revisiting their national and international journeys.

The title embodies the mutual respect of both institutions, documenta 14 and EMST independently of their diverse commitments and missions, to discourse and to reinterpret essential issues and visual language. It deals with concepts such as trading, exchanging, sharing, giving and offering Antidoron (αντίδωρον, literally the return of a gift) or Antidanion (αντιδάνειo, the return of a loan either linguistic, cultural, or financial). The prefix “anti” reveals a distinct position and consequently a view, not necessarily opposed to, but departing from a different point in order to communicate, to argue, to bridge, to converge, and to accept each other’s’ stances.

Until September 17, Fridericianum in Kassel becomes EMST’s contemporary home in Germany, and ANTIDORON, a gift in return – when translated – symbolizing the shared benefits of this collaboration.
  

Μόνα Χατούμ, Fix it, 2004, Φωτογραφία:Nils Klinger 

 

PREVIEW - ΜΠΛΕ

ΜΠΛΕ – ΘΕΟΔΟΣΙΑ ΤΣΑΤΣΟΥ

20 ΧΡΟΝΙΑ ΜΠΛΕ

ΒΕΑΚΕΙΟ ΘΕΑΤΡΟ

ΣΑΒΒΑΤΟ 1 ΙΟΥΛΙΟΥ

9.30 μ.μ

Eνα από τα πιο δυναμικά rock συγκροτήματα οι Μπλε και η Θεοδοσία Τσάτσου, συμπράττουν σε μια επετειακή συναυλία, για τα 20 χρόνια της μπάντας, η οποία θα πραγματοποιηθεί στο Βεάκειο θέατρο, την 1^η Ιουλίου. 

 

Οι ΜΠΛΕ - ο Γιώργος Παπαποστόλου (μουσική), ο Γιώργος Παρώδης (στίχοι), η Τζώρτζια Κεφαλά (φωνή) και η ΝατάσαΑλεξίου (βιολί) - συναντούν την Θεοδοσία Τσάτσου!
Δεκέμβριος του 1996 και οι ΜΠΛΕ εμφανίζονται στη δισκογραφία με το πρώτο τους album με τίτλο ‘ENOXEΣ’. Τραγουδίστρια του γκρουπ η Θεοδοσία Τσάτσου.
Ενάμιση χρόνο μετά η Θεοδοσία ξεκινάει το δικό της προσωπικό μουσικό ταξίδι και στους ΜΠΛΕ τα ηνία στη φωνή αναλαμβάνει η Τζώρτζια έως και σήμερα.
Ο χρόνος κυλάει. Η μουσική απρόσμενη πάντα δημιουργεί πολλές φορές τους δικούς της δρόμους και κανείς δεν ξέρει αν και πότε, αυτοί οι δρόμοι κάποτε θα συναντηθούν..
Καλοκαίρι του 2017 και οι ΜΠΛΕ «συναντούν» τη Θεοδοσία Τσάτσου στη γιορτινή συναυλία για τα 20 χρόνια των ΜΠΛΕ, που γίνεται το έναυσμα για μια σειρά κοινών συναυλιών το 2017 σε Ελλάδα και Κύπρο !

Μαζί τους οι μουσικοί: Πάνος Παπάζογλου (κιθάρα), Χρήστος Κουτσούρης (τύμπανα), Διαμαντής Καραγιαννακίδης (πλήκτρα) και Χρήστος Κλάρος (μπάσο). 

PREVIEW- ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΕΑΝΙΚΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ «INPORT»

3^ο INPORT FESTIVAL

Από 21 έως 22/06/2017

Το Φεστιβάλ Νεανικής Δημιουργίας «INPORT» / INPORT FESTIVAL για 3^ησυνεχή χρονιά, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, aπό 21 έως 22/06/2017.

Μετά την πολύ επιτυχημένη περσινή πρώτη διοργάνωση του INPORT FESTIVAL το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, ανοίγει και πάλι τις πόρτες του σε νέους δημιουργούς με στόχο την ανάδειξη νεανικών θεατρικών ομάδων.

Πρόθεση του καλλιτεχνικού διευθυντή του ΔΘΠ Νίκου Διαμαντή, είναι η συγκεκριμένη θεατρική συνάντηση, να γίνει θεσμός και το ΔΘΠ τόπος φιλόξενος για την ανάδειξη νέων θεατρικών δυνάμεων.

Αναλυτικά το πρόγραμμα του 3^ο INPORT FESTIVAL:

Τετάρτη 21 Ιουνίου 2017

Όλα τα βουβά Πρόσωπα

ENSEBLE23

ώρα 17:00 | Κεντρική Σκηνή | διάρκεια 55’

Μία παράσταση βασισμένη στην ιστορική τραγωδία του Marlowe Εδουάρδος Β΄, αναφερόμενη σε ιστορικά πρόσωπα του 1307. Η ιστορία ξεκινά από τον Εδουάρδο Α’ και συνυφαίνεται με γεγονότα του χθες και του σήμερα, από τους Νόμους της Μάγκνα Κάρτα και της Χιτλερικής Γερμανίας ως τους Νόμους του Πούτιν, από τα μεσαιωνικά βασανιστήρια ως τους Occupy Pedophilia, από την Marilyn Monroe και τον Leonard Cohen μέχρι τα χιτλερικά εμβατήρια και καταλήγει στον Εδουάρδο Γ’. Με όχημα την χορική αφήγηση, τα βουβά πρόσωπα επαναφέρουν στο παρόν τα γεγονότα μέσα από το δικό τους πρίσμα, όπως τα έζησαν και τα κατάλαβαν. Έτσι σκηνικά τίθεται το ερώτημα: πώς το άτομο έρχεται αντιμέτωπο με τα θέλω του συνόλου και μέχρι πού μπορεί να φτάσει για την αγάπη του;

Σκηνοθεσία: Κοσμίδης Ευάγγελος | Δραματουργία: Κοσμίδης Ευάγγελος, Κωσταντίνου Μάριος | Σκηνογραφία: Γκούμα Χρυσά | Φωτισμοί: Μαρούλης Ευάγγελος | Παίζουν: Δημήτρης Βαλιώτης (τύμπανα), Γιώργος Γκρίνιας, Ιάσωνας Ζάραγκας (σαξόφωνο), Χάρης Ηλιάδης, Εμμανουέλλα Κοντογιώργου, Μάριος Μορφίδης (πιάνο), Αντωνία Τεκνετσίδου.

Η ομάδα είναι νεοσύστατη και έχουμε στο ενεργητικό μας 2 παραστάσεις το 'Oλα τα βουβά πρόσωπα και το Rendez-vous? meat me on Facebook οι οποίες παρουσιάστηκαν στα πλαίσια της σχολής θεάτρου του Α.Π.Θ. με επόπτη τον Μιχαήλ Μαρμάρινο. Πιστεύουμε σε ένα θέατρο συνόλου και θεμελιακές αρχές μας είναι ο διάλογος και η συλλογική δημιουργία ώστε το αποτέλεσμα να είναι απόρροια της κοινής μας αισθητικής.

Η Μπάμπα Γιάγκα, το σκοτεινό τρυγόνι & ο Γλάρος

ART IS LIFE

ώρα 19.00 | Κεντρική Σκηνή | διάρκεια 60΄

Η παράσταση έχει βασιστεί στην ρώσικη λογοτεχνική αφήγηση που ξεκινάει από τα λαϊκά παραμύθια και  φθάνει ως τα διηγήματα του Τσέχωφ, του Αντρέγιεφ και του Γκόρκι. Η επιλογή των κειμένων έγινε από γνωστά , εμβληματικά έργα που έχουν γράψει οι πρωτοπόροι της ρώσικης λογοτεχνίας με άξονα το παιδί και την φυσική και πνευματική του υπόσταση στην κοινωνία. Τα κλασικά λαϊκά παραμύθια «πνευματικές εξερευνήσεις που αποκαλύπτουν πώς βλέπουμε τη ζωή, πώς τη νιώθουμε ή πώς είναι μέσα μας», κατά τον Μπρούνο Μπετελχάιμ , έχουν διαποτίσει το έργο των ρώσων δημιουργών. Οι  ήρωες της ρώσικης παράδοσης , «ταιριάζουν με αρχέτυπα ψυχολογικά φαινόμενα, εκφράζουν εσωτερικές συγκρούσεις και υποδεικνύουν τον τρόπο να λυθούν». Ειδικά στις μέρες μας όπου αναδεικνύεται πιο επιτακτικό από ποτέ να αποδοθεί στα παιδιά και στους εφήβους η ζωή που τους πρέπει , το έργο προβληματίζει με την διαχρονική ομοιότητα σε συνθήκες και αποτελέσματα… Στην παράσταση χρησιμοποιούνται πολλές σκηνικές φόρμες και μέσα που μεταξύ άλλων έχουν σκοπό να αποδώσουν τον πλουραλισμό του ανθρώπινου «κόσμου» στο σύνολό του.

Σύνθεση κειμένου-Σκηνοθεσία: Μαρία Φραγκή | Σκηνικά-Κοστούμια: Σάντρα Στεφανίδου | Σχεδιασμός ήχου/μουσική: Άννα Μουζάκη | Βίντεο/ Εικαστικές δημιουργίες: Αναστάσης-Παναγής Μελέτης | Παίζουν: Νικολέτα Γκριμέκη, Νερίνα Ζάρπα, Γιώργος Πέππας, Γιώργος Ρουστέμης, Σάντυ Σπυρίδη.

Η αληθινή ιστορία της Αΐντας και του Ρανταμές, του Θανάση Τριαρίδη

CHESST

ώρα 20.15 | Φουαγιέ | διάρκεια 20΄

Ένα παλιό μπαούλο. Μια παλιά ιστορία και μια ακόμα παλιότερη, βρέθηκαν στο Κάιρο τον Χειμώνα του ’99. Δύο περιπλανώμενοι ηθοποιοί, ξεχασμένοι στους αιώνες, βρίσκονται αντιμέτωποι με μία καλά κρυμμένη ιστορία. Την αληθινή ιστορία της Αΐντας και του Ρανταμές. Μέσα από ένα παιχνίδι αφηγήσεων, ενσαρκώνουν δύο γραφείς που, όπως φαίνεται, δεν είναι ίδιοι με όλους τους άλλους. Ανακαλύπτουν και αποκαλύπτουν τη διαφορά που έχει η όπερα Αΐντα του Βέρντι, με αυτήν, την γραμμένη σε δεκαέξι κιτρινισμένα φύλλα ιστορία. Φλερτάρουν με τους βασικούς ήρωες της ιστορίας, την Αΐντα και τον Ρανταμές, μπερδεύονται μαζί τους και αναρωτιούνται, ποιο είναι τελικά το κατασκεύασμα και ποια η αλήθεια; Ο έρωτάς τους είναι τελικά αληθινός; «Μία θλιβερή αφήγηση αγάπης για ξεριζωμένες καρδιές και τα λοιπά».

Σκηνοθεσία: Μάριος Κρητικόπουλος, Αντιγόνη Σταυροπούλου | Μουσική: Ηλέκτρα Σαρρή | Κίνηση: Μαρίζα Τσίγκα | Φώτα – Χειρισμός κονσόλας: Αναστασία Φλεμοτόμου | Παίζουν: Μάριος Κρητικόπουλος, Αντιγόνη Σταυροπούλου | Μουσικός επί σκηνής: Ηλέκτρα Σαρρή

Είμαστε ο Μάριος Κρητικόπουλος και η Αντιγόνη Σταυροπούλου. Το 2014 συναντηθήκαμε τυχαία(;) στο πρώτο έτος της δραματικής σχολής Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν και από την πρώτη στιγμή γίναμε αχώριστοι. Από το 2015 συντονίζουμε μαζί εργαστήρια και σκηνοθετούμε παραστάσεις σε θεατρικές ομάδες ενηλίκων. Το Καλοκαίρι του 2016 δημιουργήσαμε τη δική μας ομάδα -από την οποία δεν θα μπορούσε να λείπει η πρωτότυπη μουσική της Ηλέκτρας Σαρρή- την ομάδα CHESsT. Το Καλοκαίρι του 2017, παρουσιάσαμε ένα δεκαπεντάλεπτο (work in progress) από την «Αληθινή ιστορία της Αΐντας και του Ρανταμές» στο Scratch Night του Bob Theatre Festival στην Πειραιώς 260, καθώς και στο inPort Festival στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Και έπεται συνέχεια…

CHESsT σημαίνει στήθος. Πνευμόνια και καρδιές. Οξυγόνο και αίμα. Το άσπρο και το μαύρο του σκακιού. Και μπαούλο. Το «άλλο» μέλος της ομάδας μας.

«7 Παραλογές». Καταλόγια…  στίχοι περί έρωτος και θυσίας

ΟΜΑΔΑ ΘΕΑΤΡΟΥ

ώρα 21.00 | Κεντρική Σκηνή | διάρκεια 70΄

Επτά κλασσικά δημοτικά τραγούδια που αναπαριστώνται με βάση τους κώδικες της αρχαιοελληνικής τραγωδίας. Τα κείμενα αυτά εκτός από τέλειες συμπυκνωμένες τραγωδίες αποτελούν επίσης και ένας από τους βασικούς συνδετικούς κρίκους της νεοελληνικής λογοτεχνίας με την κλασσική εποχή.

Διαλέγουμε κάτι κλασσικό όσον αφορά το κείμενο και το στηρίζουμε με σύγχρονους τρόπους δραματοποίησης και θεατρικής αναπαράστασης. Το βασικό στοιχείο που χαρακτηρίζει τη συγκεκριμένη παραγωγή είναι η χρήση μασκών και θεάτρου κούκλας. Ο θεατής θα έχει τη δυνατότητα να ακούσει μοιρολόγια, πολυφωνικά τραγούδια και ρυθμικούς αυτοσχεδιασμούς, συνυφασμένα με τις πλοκές των ιστοριών, ακολουθούμενα από ζωντανή μουσική πανδουρίδας, κρουστών, μαντολίνου, κιθάρας, γιουκαλίλι, τσέλου.

Σκηνοθεσία-Μουσική-Σύλληψη: Θοδωρής Οικονομίδης | Ερμηνευτές: Ειρήνη Αναγνώστου, Ελένη Βρυώνη, Δαυίδ Ιωαννίδης | Αφήγηση, πανδουρίδα, μαντολίνο, κιθάρα: Θοδωρής Οικονομίδης | Τσέλο : Δανάη Πάνου | Κιθάρα, γιουκαλίλι, κρουστά: Βασίλης Γαστεράτος

Είναι ένα σύνολο καλλιτεχνών που μέσα από ελεύθερη συνεργασία, ανταλλαγής απόψεων και προβληματισμών, εμβαθύνουν στο ερευνητικό πεδίο του Θεάτρου και των αναπαραστατικών τεχνών που το στηρίζουν. Με συντονιστή των εργασιών τον σκηνοθέτη και δάσκαλο Θοδωρή Οικονομίδη και βασικό πυρήνα εργασίας ,όσον αφορά την υποκριτική τους ερμηνευτές: Ελένη Βρυώνη, Δαβίδ Ιωαννίδης, Ειρήνη Αναγνώστου. Η ομάδα έχει τους εξής στόχους: την εύρεση σύγχρονων τρόπων και μεθόδων υποκριτικής και την μετάδοσή τους, την έρευνα πάνω στο αρχαιοελληνικό δράμα και την αναπαράστασή του στην εποχή μας, την αξιοποίηση της εκπαιδευτικής και παιδαγωγικής αξίας της Θεατρικής Τέχνης μέσα από διαλέξεις και παραστάσεις σε σχολεία και τέλος την ανταλλαγή των έργων και των ερευνητικών μας αποτελεσμάτων με καλλιτέχνες άλλων χωρών.

Πέμπτη 22 Ιουνίου 2017

Οι Μουσικοί της Βρέμης & η τόλμη των Παραμυθιών, των Αδελφών Γκριμ

ΤΡΟΜΠΕΤΙΝΙ

ώρα 17.00 | Κεντρική Σκηνή | διάρκεια 55΄

Το δωμάτιο του κάθε παιδιού γίνεται χώρος δράσης του παραμυθιού, τα παιχνίδια μετατρέπονται σε ήρωες της ιστορίας, το κουτί με τα παιχνίδια γίνεται αερόστατο… και το ταξίδι για την Βρέμη ξεκινά! Η κούκλα μάγισσα Τόλμη ζωντανεύει και μαζί με τα παιδιά, ακολουθούν τους πολύχρωμους ήχους της τρομπέτας για ν’ ανακαλύψουν το δρόμο για το ταξίδι αυτό! Τέσσερις Μουσικοταξιδευτές, 7 Υπέροχες Κούκλες, 9 Μουσικά κομμάτια & τραγούδια με χάλκινα πνευστά ζωντανά… επί σκηνής..! Το υπέροχο παραμύθι των Αδελφών Γκριμ «Οι Μουσικοί της Βρέμης» ζωντανεύει στ’ όνειρο των παιδιών… όχι όπως το ξέρουμε αλλά όπως το θέλουμε!

Για παιδιά ηλικίας 3-8 χρονών.

Θεατρική Διασκευή: Γιώργος Καλτσούνης-Αλεξία Γαβρίλη | Σκηνικά-Κοστούμια: Βαγγελιώ Νικολάου-Άννα Λουκίδη Ανδρέου | Μουσική-Τραγούδια: Γιώργος Καλτσούνης | Κινησιολογική επιμέλεια: Πηνελόπη Μουσγά | Κατασκευή Κούκλας: ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟ ΛΑΜΙΑΣ | Κατασκευή Μάσκας: Άννα Λουκίδη, Μαρίνα Ρούσσου | Μουσικοί: Τάσος Βιτσεντζάτος, Γιώργος Καλτσούνης, Άγγελος Τζαμαρίας | Ηθοποιός: Αλεξία Γαβρίλη

Η Ομάδα μας είναι μια παρέα από μουσικούς, ηθοποιούς, χορευτές, σκηνογράφους, που εδώ και 6 χρόνια «συνομιλεί» με ένα κοινό που δεν χαρίζεται σε κανέναν… τα παιδιά! Οι παραστάσεις μας έχουν ζωντανή μουσική και τα έργα που έχουμε επιλέξει είναι παραμύθια διασκευασμένα. Τα χάλκινα πνευστά είναι πρόκληση για μικρές ηλικίες γιατί αποτελούν άκουσμα έντονο και ενδιαφέρον μεν για την ιδιοσυγκρασία τέτοιου κοινού αλλά λιγότερο οικείο δε. Η διασκευή παραμυθιών απ’ την άλλη, δίνει την δυνατότητα να τονίσουμε την συμμετοχή των ίδιων των παιδιών και να αμφισβητηθεί η αναμενόμενη έκβαση μιας ιστορίας, «φωτίζοντας» την ανθρώπινη παρέμβαση που δίνει νέα έκβαση στα πράγματα. Έχουμε παρουσιάσει τα έργα: «Ο Παράξενος Μουσικός» Αδ. Γκριμ, «Οι Μουσικοί της Βρέμης & η Τόλμη των Παραμυθιών» Αδ. Γκριμ & «Το Σύννεφο της Ανατολής» Ν. Χικμέτ σε Βιβλιοθήκες & εκδηλώσεις πολλών Δήμων(Περιστερίου, Αγ. Παρασκευής, Αμαρουσίου, Καρπενησίου κ.α), σε σχολεία, Φεστιβάλ, εκδηλώσεις συλλόγων και σωματείων.

Rolling Stairs

ΒΑΣΙΑ ΔΕΜΙΡΗ

ώρα 18.15 | Φουαγιέ | διάρκεια 20΄

Αφουγκράζομαι τον διχασμό σου αφού τον έχω και εγώ . Παγιδεύτηκα, εγκλωβίστηκα μέσα στον ίδιο μου τον εαυτό. Πώς ? Μα ακολουθώ αυτό που μου έδειξαν να υπακούω ευλαβικά, χωρίς να με ενοχλεί να αναζητώ , να σκέπτομαι και να εκπλήσσομαι . Έκπληξη ? Έχω συνηθίσει στη ρουτίνα των ημερών, σε ανακυκλώσιμες σκέψεις και σχέσεις , σε αυτοματοποιημένες και μηχανικές κινήσεις που μια αλλαγή στη καθιερωμένη σειρά θα με ταράξει, θα με τρομάξει. Δημιουργία ? Μήπως μας μπλοκάρει η ιδέα να τη βγάλουμε προς τα έξω , να πειραματιστούμε και να βγάλουμε την χαμένη παιδικότητά μας, τα όνειρα που μιλάνε μέσα μας ? Η ιδέα της αποτυχίας θα είναι η κινητήριος δύναμη για δημιουργία ή το πιο δυνατό χαστούκι για να κλειστούμε ακόμα περισσότερο στο καβούκι της συνήθειας ? Θα δείξει …

Οι Rolling Stairs είναι μία νεοσύστατη ομάδα χορού,η οποία αναζητά να εκφράσει τη δημιουργικοτητά της και φυσικά την αγάπη της απέναντι στην τέχνη του χορού.Βιώνοντας η κάθε μία την καθημερινότητα διαφορετικά και παρατηρώντας το τι συμβαίνει σε κοινωνικό, πολιτικό, επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο έχουν για πρώτη φορά την ευκαιρία, με αφορμή το φεστιβάλ νέων δημιουργών, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά,να εκφράσουν όλα αυτά τα αντιφατικά συναισθήματα που βγαίνουν στην επιφάνεια στον καθένα μας μέσω της κίνησης του σώματος.Η Θέμις Χατζή και η Βάσια Δεμίρη ,απόφοιτες της Ανώτερης Επαγγελματικής σχολής Χορού « Ραλλού Μάνου » έτος 2016,αφήνουν πίσω τους οικείους μηχανισμούς της σκέψης και του σώματος και ανακαλύπτουν νέες συνθήκες κίνησης που προβάλλουν την ελευθερία και τον περιορισμό, την ανοίκεια κατάσταση του σώματος και τα όριά του όπως και την αντίσταση και την αντίδραση σε ερεθίσματα .

Συντελεστές: Χορευτές: Βάσια Δεμίρη και Θέμις Χατζή/ Σύνθεση Χορογραφίας: Βάσια Δεμίρη και Θέμις Χατζή /Επιμέλεια Μουσικής: Πάνος Νικολάου/ Φωτογραφίες/ video : Νίνα Λασηθιωτάκη Επιμέλεια Κειμένων : Νικόλ Σταυρακοπούλου

Στόμα γεμάτο Χώμα

ΑΓΡΙΑ ΣΚΕΨΗ

ώρα 19.00 | Κεντρική Σκηνή | διάρκεια 50΄

Το τέλος του κόσμου. Εμείς -εκείνη και εγώ- αποφασίσαμε πως δεν είχαμε τελειώσει ακόμα με αυτόν τον κόσμο. Πως κάτι έμενε ακόμα να ειπωθεί , πριν γεμίσουν τα μάτια μας και η καρδιά μας και το στόμα μας με χώμα. Και το κάναμε. Βγήκαμε στους δρόμους και αρχίσαμε να μιλάμε στους ανθρώπους για την ιστορία του κόσμου, μέσα από την ιστορία της ομάδας μας. Πως δημιουργούνται ή διαλύονται οι πυρήνες. Πώς πεθαίνουν οι έρωτες ή πως γεννιούνται οι επαναστάσεις. Τι δεν κάναμε ως τώρα. Και τι μπορούμε ακόμα να κάνουμε για να αλλάξει η τροχιά αυτού του κόσμου; Το έργο εξετάζει τη σχέση του ανθρώπου με την επανάσταση, με την ηθική, με την αθωότητα και με την κανονικότητα. 

Συντελεστές: Δεμέστιχα Αναστασία, Πογιατζής Σάββας, Τύρος Βασίλης

Η Ομάδα Άγρια Σκέψη προέκυψε όπως οι περισσότεροι κοινωνικοί σχηματισμοί. Από την ανάγκη να επικοινωνήσουμε ένα μήνυμα, να αλλάξουμε - έστω και λίγο - τα πράγματα, να ανήκουμε σε μια δομή αλληλεγγύης, συντροφικότητας κι αισθητικής συνεννόησης. Για ένα θέατρο πολιτικό. "Στόμα γεμάτο χώμα". Bob Festival, Off off Athens Festival, Ergo Festival και τώρα, Inport Festival. 

Πηνελόπες

ΧΟΡΩΔΙΑ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ

ώρα 20.30 | Κεντρική Σκηνή | διάρκεια 65΄

Η Σοφία, η Φάτμα, η Αισά, η Μάγκυ, η Ναχίντα, η Όλγα, η Εύα, η Ξένια είναι κόρες, μανάδες, σύζυγοι, γιαγιάδες, αδερφές, συνυφάδες, μετανάστριες, πρόσφυγες, δικηγόροι, καθαρίστριες, καθηγήτριες, φοιτήτριες, ηθοποιοί, νοικοκυρές, Σύριες, Γεωργιανές, Ελληνίδες, ζωντοχήρες, ανύπαντρες, παράνομες, νόμιμες, ανεπιθύμητες, αγαπημένες, ξεπεσμένες, κρυμμένες πίσω από υφάσματα, κρυμμένες πίσω από άντρες, δραπέτισσες, θαρραλέες, αυτές που μας κλέβουν τις δουλειές, νέες και γριές, όμορφες και όμορφες, αστείες, συγκλονιστικές, πολεμίστριες. Μια γλυκόπικρη ιστορία καθημερινής μάχης που δίνεται αιώνες τώρα. Ένας χορός πολεμιστριών μιλάει για τη μάχη, τραγουδάει, χορεύει, γλεντάει, πολεμάει, κάτι κερδίζει, κάτι χάνει. Αποσπάσματα συνεντεύξεων μεταναστριών από τη Γεωργία που φροντίζουν ηλικιωμένους και παιδιά, αποσπάσματα συνεντεύξεων γυναικών προσφύγων από τη Συρία που συνεχίζουν το ταξίδι τους προς ένα όνειρο για μια καλύτερη ζωή και θραύσματα κειμένου της Ιλιάδας του Ομήρου και των Τρωάδων του Ευριπίδη συνθέτουν αυτό το “Έπος των γυναικών”.

Σύλληψη-σκηνοθεσία-δραματουργία: Αφροδίτη Μητσοπούλου | Με τους: Ευαγγελία Αστρίδου, Νίκη Καράλη, Αφροδίτη Μητσοπούλου και τα μέλη της Χορωδίας Εξαρχείων: DorothyA., Εύα Μυλωνά, Όλγα Συντυχάκη, Ξένια Χρυσοχόου | Μουσικός επί σκηνής: Ιάκωβος Μολυμπάκης | Διδασκαλία τραγουδιού: Santiago Quadri | Επιμέλεια κίνησης: Ιάκωβος Μολυμπάκης | Κοστούμια- σκηνικά: Μάνος Τσιχλής | Βοηθός σκηνοθέτη: Έλενα Λεχρή-Κοτρώνη | Μετάφραση-υπέρτιτλοι: Νεκταρία Χαριτάκη

Η Χορωδία ξεκίνησε το 2012 όταν μαζευτήκαμε 5 άνθρωποι και είπαμε να φτιάξουμε μια χορωδία, γιατί μας αρέσει το τραγούδι και γιατί βρίσκουμε ότι το να τραγουδάνε πολλοί άνθρωποι μαζί χωρίς αποκλεισμούς είναι πολιτική πράξη. Από τότε γίναμε πολλοί, έχουμε φιλοξενηθεί σε διάφορους χώρους, ανάμεσά τους και το Θέατρο των Εξαρχείων. Έχουν περάσει από τη χορωδία εκατοντάδες άνθρωποι όλων των ηλικιών, φύλων, τάξεων, εθνικοτήτων και τραγουδιστικών ικανοτήτων, καθώς η χορωδία είναι ανοιχτή σε όλους. Έχουμε από επαγγελματίες τραγουδιστές μέχρι ανθρώπους που δεν τολμούσαν πριν να τραγουδήσουν. Το ρεπερτόριο περιλαμβάνει κυριολεκτικά τα πάντα και τραγουδάμε πάντα acapella. Πραγματοποιούμε δύο εμφανίσεις το χρόνο. Η χορωδία έχει συμμετάσχει σε διάφορα ξένα ντοκιμαντέρ σχετικά με τις δομές αλληλεγγύης και την Αθήνα της κρίσης. Τη χορωδία διευθύνει η Αφροδίτη Μητσοπούλου.