Βιβλία που αγαπώ: Γιούγκερμαν

Roma or The Favourite?

(Ρόμα ή η Ευνοούμενη;)

Τα Όσκαρ τελείωσαν, τα στοιχήματα επίσης, όχι όμως και οι συζητήσεις στα σόσιαλ μήντια.
Οι συζητήσεις σε στυλ πολεμικών συγκρούσεων έως μικροθεωριών συνωμοσίας για τα βραβεία που δεν πήρε ο Γιώργος Λάνθιμος -αν και είχε προταθεί για δέκα από αυτά- συνεχίζονται. Κανένα πρόβλημα, φυσικά, έτσι κι αλλιώς οι ιντερνετικές αντιπαραθέσεις είναι σύνηθες φαινόμενο.

Εκείνο που είναι περίεργο όμως, είναι η συγκατάβαση όσον αφορά στον Λάνθιμο. Σχεδόν αόρατη, μόλις ανιχνεύσιμη, κι όμως η αμηχανία προδίδεται εντός και εκτός σόσιαλ μήντια και -μου- προκαλεί ερωτηματικά. Τι ήταν τόσο περίεργο στην "Ευνοούμενη" ώστε να πλανάται ένα "ναι μεν αλλά" και να μην μπορεί να πει κανείς δυό ξεκάθαρες, πολύ καλές, κουβέντες για τον δημιουργό της και το έργο;

Προσωπικά, την αμηχανία αυτή την αισθάνομαι για το "Ρόμα" του Αλφόνσο Κουαρόν: ένα μελόδραμα (πολύ καλοφτιαγμένο, δεν συζητείται), στα χνάρια της "Οικιακής Βοηθού" του Τέητ Ταίηλορ. Τότε το θέμα ήταν η μαύρη κοινότητα, τώρα με το τείχος του Τραμπ, η Μεξικανική, και παρά το θαυμάσιο καστ και τη σκηνοθεσία, η ταινία παραμένει ένα μελόδραμα: πλούσια και φτωχή, κυρία και υπηρέτρια, και οι δύο παρατημένες και πολύ αγαπημένες και αλληλο-υποστηριγμένες. Το έσωσε το Φελλινικό ντεκόρ και η αποστασιοποίηση, αλλιώς το δάκρυ θα έτρεχε κορόμηλο.

Αντίθετα η "Ευνοούμενη", του Λάνθιμου, κάτω από τη μεταμφίεση των κοστουμιών εποχής και το απίθανο ντεκόρ, είναι μια σύγχρονη, δυνατή ταινία, άξια εκδοχή του "All about Eve" του Μάνκιεβιτς. Όσο εξελίσσεται στα πάνω πατώματα η δράση εποχής, τόσο από κάτω εξυφαίνονται σκηνές σύγχρονες, σαν να συμβαίνουν τα πράγματα ταυτόχρονα σε δύο επίπεδα, όπως περίπου είναι και ο κόσμος της ταινίας, με τα διαμερίσματα της βασίλισσας και του υπηρετικού προσωπικού, που τα ενώνει και τα συγκρατεί ως Άτλαντας η "Αμπιγκέϊλ"-Έμμα Στόουν.

Πλούσιοι και φτωχοί -κατά μια έννοια- και στις δύο ταινίες, μελόδραμα η μία, δυνατή χωρίς μιζέρια η άλλη, και επιπλέον μια εκπληκτική ματιά -στο τέλος- στη "Δαντική κόλαση" της ερημιάς μόλις ο συνωμότης μείνει με τα κίνητρά του εκτεθειμένα σε δημόσια θέα, και κυρίως με αυτεπίγνωση της προδοσίας του.

Σας αρέσει δε σας αρέσει το σινεμά του Λάνθιμου, η "Ευνοούμενη" ήταν εξαιρετική. Ή μήπως καλομάθαμε στην πολιτική ορθότητα και τα μελό;