https://drive.google.com/file/d/1Hw7wW20lEXn5NBM83EHRc430pR2SzYBg/view?usp=sharing

Friday, December 9, 2011

CAN WE TALK ABOUT THIS? by DV8 PHYSICAL THEATRE


"Can we talk about this?"
DV8 Physical Theatre
Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών, 9/12/2011
Ο λόγος και η κινηματογραφική εικόνα υπήρξαν ανέκαθεν δυναμικά εργαλεία στα χέρια του Λόυντ Νιούσον (Lloyd Newson), του χαρισματικού χορογράφου των DV8. Αυτή τη φορά, με το Can we Talk about This? ο λόγος κυριαρχεί.
Το έργο, μια στρατευμένη περφόρμανς για τα προβλήματα της πολυπολιτισμικότητας στις Δυτικές κοινωνίες, θα το έβλεπα περισσότερο ταιριαστό σε ένα μεγάλο χώρο στο ίδιο ύψος με τους θεατές, παρά σε υπερυψωμένη ιταλική σκηνή που το έκανε λιγάκι lecture demonstration. Το πρόβλημα βέβαια δνε ήταν αξεπέραστο...
Κατά μια έννοια, μ' αυτό το έργο, ο Νιούσον κλείνει έναν μεγάλο κύκλο της academia και του χορού ως πράξη με το έργο αυτό. Και βεβαίως εναπόκειται στους μεγάλους καλλιτέχνες που ορίζουν την τέχνη των καιρών τους να κάνουν κάτι τέτοιο. Μαγκιά του! Αυτός και ο Μάϊκλ Κλαρκ ξεκίνησαν την "επανάσταση" με τα έργα τους ενάντια στους ομοφοβικούς νόμους, και πλέον κλείνει ο Αυστραλός των DV8 την όλη ιστορία, αλλάζοντας πάλι τους κανόνες του παιχνιδιού.
Το τρομερό και αγαπημένο παιδί της εποχής (δλδ. του '80 και του '90) που η πανεπιστημιακή κουλτούρα ανακατευόταν στην τέχνη και επιχειρούσε να την καθορίσει ελέγχοντας τη σκέψη και επιλέγοντας τους "εκλεκτούς συνοδοιπόρους", έκλεισε με συνοπτικές (;) διαδικασίες διά χειρός Λόυντ Νιούσον: το λατρεμένο παιδί ενηλικιώθηκε και σκέπτεται γαι λογαριασμό του, το χειρότερο που μπορεί να συμβεί για τους ελεγκτές της academia.
Με λίγα λόγια, το έργο, αναφέρεται στα προβλήματα και το φόβο της Βρετανικής, κατ' επέκταση της Ευρωπαϊκής, κοινωνίας, vis a vis με την περίφημη πολυπολιτισμικότητα και την άνοδο των ισλαμιστών. Στέλνεις φυλακή κάποιον που βγαίνει με πλακάτ και λέει "σκοτώστε τον Ρούσντι", αλλά υπάρχει άλλος που ζώνεται τα εκρηκτικά και του τη στήνει έξω απ' το σπίτι του, και αυτό πώς το πολεμάς; Πώς πολεμάς το φόβο, θέλοντας να παραμείνεις δημοκράτης; Με κορώνες τύπου Λεπέν -που η Γαλλία εν προκειμένω είναι και αλλουνού παπά Ευαγγέλιο- με τάχα μου πολιτικά ορθές συμπεριφορές, με υποταγή της κουλτούρας σου που έχει άλλες (δημοκρατικές- συνιστώσες που έχουν κερδηθεί σε βάθος χρόνου/αιώνων...πώς; Τα όρια των νέων κοινωνιών και γενεών αλλάζουν. Κοντολογής, μετά από 40 χρόνια ενσωμάτωσης, οι δύο κουλτούρες καταμεσής της Δύσης, αντιμάχονται σαν να ξεκίνησε μόλις χθες ο Πέτρος ο Ερημίτης την Α' Σταυροφορία με τ' ασκέρια και τα μπουλούκια του.
Με 10 μαγικούς χορευτές, πήρε τα σώβρακα ολωνών κι έφυγε ο Νιούσον, κι έμειναν οι θρασείς νεοσσοί της Ελληνικής κουλτούρας να αναρωτιούνται τι στα κομμάτια θα αποστηθίσουν τώρα που τα πράγματα άλλαξαν στο "Νησί" και ποιά κουλτούρα θα αγοράσουν με τα μπικικίνια του μπαμπά στα περί το Λονδίνο κολλέγια. Διότι η κουλτούρα αλλάζει και βρίσκονται οι ίδιοι Ελληναράδες περικυκλωμένοι από τα σημαίνοντα του κυρίου DV8 να παραζαλίζονται και να αποτελούν το καλύτερο παράδειγμα του πολιτισμού που δεν τους περιλαμβάνει, και ενός συστήματος το οποίο τροφοδοτούν στην αρχαϊκή μορφή του, της αποικιοκρατίας δηλαδή, προκειμένου αυτό, να ανθίσει για εκείνους και με εκείνους που αντιλαμβάνονται τη δυναμική του.

©

Can we Talk about This? - DV8 Physical Theatre (synopsis of the review)
Athens, 9/12/2011

Lloyd Newson, the enfant gate of both the British scene and the British academia, takes over his thought in this mature performance with his 10 magical performers.
Like all great artists, he comes full circle setting a new trend and finishing off what he and Michael Clark started almost 30 years ago.
He frees his art controlling his expressive means in a work that is sparkling, and which I would see more suitably set in an open space with performers and audience on the same level, than in the setting of an Italian stage. Nonetheless, the message came through. After 40 years of ardent efforts for integration, things between the Islam -or rather certain Muslims- and the West, are as hostile as if Peter the Hermit had just left with his followers to take over the territories of the "Saracens". How do you fight fear and life threats, while keeping up with freedom of speech and democracy? How do you avoid a hateful response and what goes wrong at the bottom of all this tension? Well the facts are there, it is up to each and everyone to think and come up with a response adequate to the Western ideals of freedom and equality.

4 comments:

  1. ... σπαστά αγγλικά - συνεντεύξεις που σε ανάγκαζαν να "ξελαιμιαστείς" και να παρακολουθείς τουλάχιστον αποσπασματικά τον "απομηχανΉ θεό" (υπέρτιτλους).

    ReplyDelete
  2. αυτό -με τους υπέρτιτλους- ήταν πρόβλημα της αίθουσας. ενδεχομένως ένα χαρτί με την περίληψη θα ήταν πολύ λειτουργικό. Οι υπέρτιτλοι ήταν πολύ ψηλά!
    θα διαφωνήσω για τα σπαστά αγγλικά, ήταν άψογα (αν εννοείς της ομάδας).

    ReplyDelete
  3. για την αίθουσα μιλάω κι εγώ. παράσταση και ειδικά οι performers ... εξαιρετική/οί. Όντως όμως σε μια τέτοια παράσταση, που αγγίζει ένα τέτοιο κοινων/κό θέμα με αυτές τις τόσο αντιδιαμετρικές απόψεις, η σκηνή με κλίση και βάθος το έκανε πολύ σωστό και όμορφο. Ίσως σε μια επίπεδη πλατφόρμα ,όντως, να 'δειχνε ακόμα πιο αληθινό.

    ReplyDelete