ΤΑΣΟΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΗΣ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

  Με την ευκαιρία της συνέχισης για 2η χρονιά της πολύ επιτυχημένης παράστασης ¨Εγκλημα και Τιμωρία (από 5 Οκτωβρίου) στο θέατρο Άνεσις, μιλήσαμε με τον πρωταγωνιστή του έργου Τάσο Ιορδανίδη, έναν πραγματικά εξαιρετικό "Ρασκόλνικοφ", για τις δυσκολίες και τις προκλήσεις ενός τέτοιου ρόλου και ενός τόσο δύσκολου έργου: 

Ερ.: Ποιό είναι το μεγαλύτερο ρίσκο που παίρνει κάποιος ανεβάζοντας ένα δύσκολο, μεγάλης διάρκειας έργο όπως το Έγκλημα και Τιμωρία σήμερα, έστω κι αν ο Ντοστογιέφσκι έχει γερές ρίζες στην Ελληνική διανόηση;

Τ.Ι.: Ακριβώς επειδή η Ελληνική διανόηση έχει κτισμένους δεσμούς με την ντοστογιεφσκική θεματική, η θεατρική μεταφορά ενός τέτοιου κειμένου είναι γεμάτη νάρκες. Οφείλεις να είσαι πολύ προσεκτικός γιατί δε θα συγχωρεθεί εύκολα η όποια αυθαιρεσία, η όποια μη εμπεριστατωμένα αιτιολογημένη σκηνική δράση.

Η σύμπτυξη της θεατρικής απόδοσης επιβάλλεται να διαθέτει μία οργανικότητα που θα επιτρέπει στο θεατή, χωρίς να τον κουράζει αλλά και χωρίς να απομυζείται η λογοτεχνική πνευματικότητα, να ακολουθήσει τη βασική πλοκή της ιστορίας. 

Ερ.: Τι χρειάστηκε να κάνετε για να αποδώσετε έναν τοσο δύσκολο ρόλο; (Δουλειά προσωπική, με τον σκηνοθέτη κλπ.)

Ακολούθησα πιστά τις οδηγίες του σκηνοθέτη μας. Μπήκα μέσα στον κόσμο που Τ.Ι.: δημιουργησε, κινήθηκα στις διαδρομές που χάραξε και κλείδωσα αυτή την χαρτογράφηση προσπαθώντας να μη χάσω το στοχείο του αιφνιδιασμού και του απρόσμενου. Κακά τα ψέμματα, για να αναμετρηθείς με τέτοια μεγέθη, η παρουσία του σκηνοθέτη πρέπει να είναι πολύ ισχυρή. Είμαι τυχερός για τη συνεργασία με το Λεβάν Τσουλάτζε. 

Ερ.: Ποιός είναι για σας, τι στοιχεία έχει η προσωπικότητα του Ρασκόλνικωφ, που θελήσατε να βγάλετε στη σκηνή;

Τ.Ι.: Να σας πω την αλήθεια, δε θέλησα να βγάλω στοιχεία γιατί προσπάθησα να αποφύγω τον κίνδυνο της περιγραφικότητας. Δε θέλησα να τον παρατηρήσω γιατί τότε ενδεχομένως να ήμουν και επικριτικός. Προσπάθησα να τον καταλάβω και να τον δικαιολογήσω. Είναι ένας χαρακτήρας που χρήζει σεβασμού. Κινείται σε μία κίβδηλη και διεφθαρμένη κοινωνία πραγματοποιώντας την πτώση ενός δαιμονισμένου αγγέλου.

Ερ.: Πόσο η δική σας άποψη συνέπεσε με του κ. Τσουλάτζε και ποιά “επικράτησε” τελικά;

Τ.Ι.:

Όταν συνεργάζεσαι με τέτοιους καλλιτέχνες αφήνεσαι και αποφορτίζεσαι  από το βάρος της ''άποψης''. Το ''φαγητό'' είναι έτοιμο, δε χρειάζεται περισσότερο αλάτι. Η μόνη υποχρέωση που έχεις είναι να το σερβίρεις.

Ερ.:  Γιατί τον κ. Τσουλάτζε; Τι σας τράβηξε στη σκηνοθετική του ματιά.

Τ.Ι.: Μετά την πρώτη μας ''συνάντηση'' στο ''Λεωφορείο ο πόθος'' του ζήτησα να ορίσει την επόμενη συνεργασία μας. Η σκηνοθετική ματιά του χαρακτηρίζεται από τη μοναδικότητά της. Έχει ταυτότητα που ταιριάζει απόλυτα με τη δική μου αισθητική.

Ερ.: Υπάρχει κάποια ερμηνεία του ρόλου που θεωρείτε ορόσημο;

Δυστυχώς, δεν έχω δει τα ελληνικά ανεβάσματα. Εξαιρετικό ενδιαφέρον έχει η ταινία του Τ.Ι.: Κουλιτζανοφ.

Ερ.: Υπάρχει άλλο έργο του Ρώσου συγγραφέα που θα θέλατε να ανεβάσετε/ερμηνεύσετε;

Τ.Ι.: Αν οι συνθήκες και οι εποχές το επιτρέψουν, θα ήθελα να δουλέψω πάνω στον ''Ηλίθιο''.

Ερ.:  Ποιά είναι η μεγαλύτερη πρόκληση για σας στο επάγγελμά σας;

Τ.Ι.: Δεν ξέρω και προτιμώ να μην την οριοθετώ γιατί έτσι αισθάνομαι ελεύθερος.

Ερ.: Ποια εικόνα θέλετε για τον εαυτό σας;

Τ.Ι.: Θα σας δυσαρεστήσω αλλά και πάλι δεν έχω να σας δώσω απάντηση. Πιστεύω ότι θα ήταν λίγο υπερφίαλο να αποζήτώ μία προσωπική εικονοποιϊα.

Ερ.:  Πώς αποφασίσατε να γίνετε ηθοποιός;

Τ.Ι.: Ήμουν στη θεατρική ομάδα του σχολέιου μου,της ελληνογαλλικής σχολής  Saint-Paul στον Πειραιά. Εκεί είχα τα πρώτα πολύ όμορφα θεατρικά ερεθίσματα. Ουσιαστικά όμως, ένα κορίτσι με έκανε να περάσω την πόρτα του Πειραϊκού συνδέσμου και εν συνεχεία να περάσω στη Δραματική σχολή του Εθνικού. Στο δεύτερο έτος πλέον κατάλαβα ότι θέλω να ακολουθήσω αυτό το δρόμο, ότι η τέχνη της υποκριτικής με γεμίζει και με κινητοποιεί.

Ερ.:  Ποιές είναι οι επιρροές σας;

Τ.Ι.: Τα πάντα. Ένα φθινοπωρινό απόγευμα, ο Φελίνι, ο Οστερμά'ι'ερ, η γάτα μου, ο Βέγγος, ο Χατζιδακης, ο Βέλτσος, ο Μικρούτσικος, ο Οδυσσέας Ιωάννου, ο Παπακωνσταντίνου, οι Beatles, ο Διαμαντίδης, ο Σπανούλής, ο Σαραβάκος… Θέλω η σκέψη μου να κινείται ελεύθερα, χωρίς παρωπίδες, έξω από ράγες... 

Ερ.:  Πώς είσαστε την εποχή που δουλεύετε έναν καινούργιο ρόλο;

Τ.Ι.: Καλύτερα  να ρωτήσετε κάποιον από τους συνεργάτες μου! Αφού τους μιλήσω όμως πρώτα για να μη με εκθέσουν ανεπανόρθωτα.

Ερ.:  Ο Ρασκόλνικωφ είναι ομολογουμένως, και λόγω διάρκειας του έργου, ένας πολύ

απαιτητικός ρόλος. Πώς το διαχειρίζεστε αυτό και μάλιστα με τις επαναλήψεις των

παραστάσεων;

Τ.Ι.: Δεν το διαχειρίζομαι αλλά και δεν ''τον'' αφήνω να με διαχειριστεί. Έχουμε βρει μία καλή μεταξύ μας ισορροπία.

Ερ.: Πόσο αυστηρός κριτής είσαστε του εαυτού σας;

Τ.Ι.: Τόσο ώστε να αναρωτιέμαι κάποιες φορές αν του αξίζει.

Ερ.: Οι ρόλοι που ονειρεύεστε.

Τ.Ι.: Είναι κάπου και με ''ζυγίζουν''.

Ερ.: Τα μελλοντικά σας σχέδια.

Τ.Ι.: Στις 10 Ιανουαρίου στο θέατρο Άνεσις θα ανέβει το ''Στρίψιμο της βίδας'' του Χένρι Τζέιμς σε διασκευή και σκηνοθεσία του Δημοσθένη Παπαδόπουλου με τη Θάλεια Ματίκα και τον Ιάσονα Παπαματθαίου. Συμμετέχω στο συγκεκριμένο εγχείρημα με την ιδιότητα του παραγωγού.