Φέτος, ο σημαντικός ηθοποιός με την χαρακτηριστική ευγενική φυσιογνωμία, καλλιτέχνης με σημαντική πορεία στο θεάτρο, την τηλεόραση και το θέατρο, με βραβεία στις αποσκευές του, σκηνοθετεί τον "Θείο Βάνια" στο θεάτρο Άνεσις. Μ' αυτήν την ευκαιρία του θέσαμε μερικές ερωτήσεις...
Ερ.: Έχετε
παίξει και άλλοτε σε έργο του Τσέχωφ.
Τώρα σκηνοθετείτε κιόλας. Τι είναι για
σας το πιο γοητευτικό στοιχείο στα έργα
του;
Δ.Π.: Το κωμικοτραγικό. Τα πρόσωπα στα έργα
του ακόμα και στις πιο τραγικές στιγμές
τους αγγίζουν την γελοιότητα. Ακριβώς
όπως και στην ζωή. Γι΄ αυτό και τα έργα
του Τσέχωφ μιλούν συναισθηματικά άμεσα
στον θεατή.
Δ.Π.: Τονίζω ακριβώς αυτό το στοιχείο. Το
τραγικό που την ίδια ακριβώς στιγμή
είναι κωμικό. Γελοίο. Και αυτός ο
συνδυασμός βγάζει μία περίεργη ποίηση.
Όπως όταν βλέπεις στον δρόμο μία πλαστική
σακούλα που την παίρνει ο αέρας και αυτό
είναι μία εικόνα βρώμικη αλλά την ίδια
στιγμή και ποιητική.
Ερ.: Η
γενιά σας έζησε σκληρές διαψεύσεις; Αν
ναι, σε ποιά σημεία;
Δ.Π.: Η διάψευση είναι κι αυτή κομμάτι της
πορείας κάθε ανθρώπου και κάθε γενιάς.
Είναι αναπόφευκτη. Διάψευση ονείρων,
πατρίδας, πολιτικής, φιλίας, έρωτα. Σε
όλους τους τομείς περνάς και ίσως πρέπει
να περνάς διαψεύσεις. Το θέμα είναι να
κερδίζεις από αυτές.
Ερ.: Η
αποδοχή ή η συνειδητοποίηση διαψεύσεων
ζωής συχνά συνοδεύονται από ωριμότητα
αλλά και μεγάλο πόνο. Πώς αποφεύγει
κανείς την απελπισία όταν φτάσει σε
τέτοιο σημείο;
Δ.Π.: Με το να συνειδητοποιείς ακριβώς ότι η
διάψευση είναι κάτι αναπόφευκτο. Κάτι
χρήσιμο. Ο Βάνιας φτάνει στην απελπισία
γιατί δεν έχει συνειδητοποιήσει την
αναγκαιότητα της διάψευσης.
Ερ.: Πώς
χειριστήκατε το θέμα της απελπισίας
στον θείο Βάνια;
Δ.Π.: Ο Βάνιας είναι ένα παιδί. Ένας κλόουν.
Ένας γελοίος κλόουν. Αλλά και όλοι είναι
εν δυνάμει κλόουν. Γελοία εγωιστικά
πρόσωπα. Αλλά άθελά τους. Σαν μικρά
κακομαθημένα παιδιά. Φτάνουν στην
απελπισία γιατί είναι ανώριμοι. Αλλά
την ίδια στιγμή τους αγαπάς. Ακριβώς
γιατί είναι παιδιά. Γιατί έχουν αδυναμίες.
Είναι μόνοι και αβοήθητοι. Η απελπισία
στον Βάνια έχει μια κωμικοτραγική
παιδικότητα. Κάτι αθώο και εγωιστικό.
Δ.Π.: Οι άντρες αφήνονται σαν παιδιά στον
έρωτα. Βουτάνε με μακροβούτια. Οι γυναίκες
θέλουν τα «μπρατσάκια» τους. Θέλουν να
έχουν κάποια ασφάλεια. Και στον Τσέχωφ
και στην ζωή. Αλλά επί της ουσίας αποζητούν
το ίδιο πράγμα. Στήριγμα. Απλά η διαδικασία
τους είναι διαφορετική.
Ερ.: Η
Ελένα Σερεμπριάκοβα, η σύζυγος του
καθηγητή, δίνει μεγάλη σημασία στην
ηθική έστω κι αν δεν αγαπά το σύζυγό
της, έστω κι αν το παραδέχεται ανοιχτά.
Ποιά είναι αυτή η ηθική στην οποία
-“πρέπει να”- υπακούει το γυναικείο
φύλο
Δ.Π.: Επί της ουσίας καμία. Απλά η γυναίκα
έχει διάφορα κόμπλεξ που η κοινωνία της
έχει φορτώσει. Η γυναίκα πολλές φορές
έχει το κόμπλεξ μην θεωρηθεί ανήθικη.
Ενώ στο αντρικό φύλο δεν ισχύει το ίδιο.
Αλλά αυτό έχει τις καταβολές του από
πολύ παλιά. Όταν η γυναίκα ήταν
καταπιεσμένη. Όταν υπήρχε η ανισότητα
των φύλων. Και σήμερα ακόμα θα μπορούσαμε
να μιλάμε για ανισότητα των φύλων ακριβώς
επειδή η γυναίκα έχει ακόμα αυτό το
κόμπλεξ, ως κατάλοιπο από το παρελθόν.
Δ.Π.: Αν δεν υπήρχε
δυστυχία, δεν θα αναγνωρίζαμε την
ευτυχία. Αυτά τα δύο πάνε μαζί και
αλληλοσυμπληρώνονται.
Δ.Π.: Η πάλη για ένα καλύτερο αύριο είναι
σίγουρα κάτι καλό. Όταν υπάρχει κίνηση,
το σώμα είναι ζωντανό. Αλλά η διάψευση
είναι κι αυτή μέρος του παιχνιδιού.
Είναι κάτι χρήσιμο και απαραίτητο. Όσοι
οδηγούνται στην απελπισία είναι αυτοί
που δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι η
διάψευση είναι εποικοδομητική και
κάποιες φορές ως και απαραίτητη.
Ερ.: Η γενιά σας τι έφερε στην τέχνη, στο θέατρο, το σινεμά σ' αυτή τη χώρα;
Δ.Π.: Νομίζω δεν έφερε τίποτα. Αλλά δεν φταίει
η γενιά μας. Περνάμε μία περίοδο γκρίζα.
Δεν υπάρχει πίστη. Και χωρίς πίστη δεν
συμβαίνει τίποτα. Ειδικά στην τέχνη.
Περί θέματος πίστης μιλάει ο Τσέχωφ και
στον «Γλάρο». Ένα έργο που μιλάει την
ίδια στιγμή για την τέχνη και την ζωή.
Πίστη δεν πρέπει να έχουν μόνο οι
καλλιτέχνες Αλλά και το κοινό.
Δ.Π.: Τίποτα δεν θέλω να αλλάξω.
Δ.Π.: Υπήρξα πολύ τυχερός και σε ρόλους και
σε συνεργασίες αλλά και σε εμπειρίες.
Δεν ονειρεύομαι συγκεκριμένα πράγματα.
Με ενδιαφέρει η ψυχική μου ισορροπία
περισσότερο από το θέατρο.
Δ.Π.: Έγινα πιο «ανοικτός». Καταλαβαίνω
περισσότερο τους άλλους. Μπαίνω ευκολότερα
στην θέση τους.
Ερ.: Τα μελλοντικά σας σχέδια.
Δ.Π.: Όταν τελειώσει και η επόμενη σκηνοθεσία
μου στο ΚΘΒΕ να πάω για λίγες μέρες στην
Νάξο.
photos c Patroklos Skafidas
Πρεμιέρα
14 Νοεμβρίου
Η
ταυτότητα της παράστασης:
Μετάφραση
– Δραματουργική Επεξεργασία
Φωτισμοί-Μουσική
επιμέλεια:
Δημοσθένης Παπαδόπουλος
Σκηνικά:
Σταύρος
Λίτινας
Κοστούμια:
Ηλένια
Δουλαδίρη
Βοηθός
σκηνοθέτη:
Στεφανία Βλάχου
Φωτογραφίες:
Πάτροκλος Σκαφιδάς
Παίζουν:
Δημοσθένης
Παπαδόπουλος, Θάλεια Ματίκα, Βασίλης
Μπισμπίκης, Σοφία
Πανάγου, Θεόδωρος Κανδηλιώτης , Δημήτρης
Διακοσάββας, Δημήτρης Καπετανάκος,
Μάνος Καζαμίας.
INFO
ΗΜΕΡΕΣ
& ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ
Από
τις 14 Νοεμβρίου : Δευτέρα & Τρίτη στις
21.00
ΤΙΜΕΣ
17
ευρώ γενική είσοδος, 14 ευρώ (φοιτητές,
δάσκαλοι, καθηγητές και άνω των 65), 10
ευρώ (Κάτοχοι κάρτας ΟΑΕΔ).
Προσφορά
προπώλησης μόνο μέσω Viva.gr
με 10 ευρώ που θα ισχύει μέχρι και την
παραμονή της πρεμιέρας (13-11-17)
Προπώληση
εισιτηρίων
Στο
ταμείο του θεάτρου ΑΝΕΣΙΣ, Λ. Κηφισίας
14, Αμπελόκηποι, Τηλ.2107488881-2, στο Viva.gr
( τηλέφωνο κρατήσεων 11876), στο κατάστημα
Viva
(The
Mall
Athens)
και στο VivaWallet
Mobile
App,
στα καταστήματα Seven
Spots,
στα Reload
Stores,
στα καταστήματα Media
Markt
και στο tickets.mediamarkt.gr,
στα βιβλιοπωλεία Ευριπίδης, στην
Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, στο αθηνόραμα.gr
και στο Viva
kiosk
Συντάγματος.
Βρείτε
αναλυτικά τα 300+ σημεία προπώλησης στο
Viva:
www.vivapayments.com/el-gr/network
Περισσότερα
για το Άνεσις»
SITE:
http://theatroanesis.gr/
FB:
https://web.facebook.com/theatroanesis/?fref=ts
No comments:
Post a Comment