PREVIEW - PERFORMANCE

Διά στόματος των ίδιων των καλλιτεχνών: 

Αγαπητές φίλες, αγαπητοί φίλοι της σύγχρονης τέχνης,

Ο Κρίστοφ Τσίγκλερ κι εγώ έχουμε την χαρά να παρουσιάσουμε για πρώτη φορά στην Ελλάδα την πρωτότυπη δημιουργία μας Ταρό Μέμπλινγκ (Tarot Moebling)

προσκεκλημένοι του Ινστιτούτου Γκέτε Αθηνών κατά τη διάρκεια της Νύχτας Αισθητικής, την Παρασκευή 19 Μαϊου.

Το Ταρό Μέμπλινγκ αποτελεί μία μίξη θεάτρου, χορού και λογοτεχνίας και θυμίζει θεατρική πρόβα, στη διάρκεια της οποίας το κοινό παρεμβαίνει στην πλοκή, συγγράφει και ανεβάζει το έργο που προκύπτει από τον αυτοσχεδιασμό και τη δημιουργική συμμετοχή αγνώστων μεταξύ τους θεατών.

Ταρό Μεμπλινγκ έχουμε ανεβάσει/διδάξει στην κρατικά χρηματοδοτούμενη γνωστή εναλλακτική σκηνή 2025 του Αμβούργου το 2014 και 2016, στα εργαστήρια του Θεάτρου Τικβά στο Βερολίνο με κοινό/συμμετέχοντες τους ΑΜΕΑ ηθοποιούς του πρωτοπόρου ευρωπαϊκού θεάτρου το 2013 και 2014, στο Φεστιβάλ Τεχνών του Αμβούργου Αλτονάλε το 2014, στο πλαίσιο της Εβδομάδος Κοσμήματος του Μονάχου 2017 στην Γκαλερί Φλόριαν Τράμπλερ φέτος κ.α.π.

Τα θέματα που πραγματευόμαστε με αφορμή τις 22 φιγούρες της Μεγάλης Αρκάνα των καρτών Ταρό και τα ψήγματα διαλόγων παρμένα από την παγκόσμια λογοτεχνία, αλλά και τον ημερήσιο Τύπο, είναι η εξουσία, ο έρωτας, η άνοδος, η πτώση, ο πόλεμος, η ειρήνη.

Για τη συμμετοχή σας στην περφόρμανς δεν είναι απαραίτητη κάποια ειδική γνώση ή προεργασία ούτε υπάρχει όριο ηλικίας, κατάρτισης, φύλου, γλωσσομάθειας κλπ.

Στις 19 Μαϊου, μεταξύ 8 με 11 μμ, θα αντλήσουμε τη θεματολογία μας από την ευρωπαϊκή κρίση και θα φτιάξουμε τους διαλόγους μας χρησιμοποιώντας αποσπάσματα από έργα των Προυστ, Μαν, Ιονέσκο, Κάφκα, Σολωμού κλπ. καθώς και από δημοσιεύματα των εφημερίδων Καθημερινή, Λε Μοντ, Ντι Βελτ κλπ. Θα στήσουμε την παράσταση μας πάνω σε τρεις γλώσσες: Ελληνικά, Γερμανικά και Γαλλικά.

Ως ένα πολιτικό σχόλιο για το Μπρέξιτ δεν θα χρησιμοποιήσουμε τη σύγχρονη λίνγκουα φράνκα, την αγγλική, αλλα θα σχεδιάσουμε από κοινού άλλες λύσεις επικοινωνίας και αλληλο-κατανόησης.

Μπορείτε να έρθετε όποια στιγμή θέλετε κατά τη διάρκεια της Νύχτας Αισθητικής και να μείνετε/λάβετε μέρος ή παρακολουθήσετε το δρώμενο ως θεατές για όσο διάστημα θέλετε στο φουαγιέ του Ινστιτούτου Γκέτε. Μετά το πέρας της δράσης, θα ακολουθήσει συζήτηση μεταξύ των συντελεστών της Νύχτας και του κοινού στη Βιβλιοθήκη του Ινστιτούτου στον πρώτο όροφο (11-12 μμ).

Περισσότερες πληροφορίες για τη Νύχτα Αισθητικής, μία συμπαραγωγή του Γαλλικού Ινστιτούτου και του Ινστιτούτου Γκέτε, αλλά και υλικό βίντεο/φωτογραφία για το Ταρό Μέμπλινγκ θα βρείτε στους κάτωθι συνδέσμους.

Με φιλικούς χαιρετισμούς,

Λουκία Ρίτσαρντς

ΝΥΧΤΑ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ

https://www.goethe.de/ins/gr/el/ver.cfm?fuseaction=events.detail&event_id=20978950
http://www.culturenow.gr/nyxta-filosofias-2017-h-aisthitiki/

ΤΑΡΟ ΜΕΜΠΛΙΝΓΚ

https://myths2015munich.wordpress.com/2017/02/28/what-the-hell-is-tarot-moebling/

https://rapunzel14.wordpress.com/2014/06/18/der-narr-performance-in-2025-e-v-hamburg-februar-2014/

https://myths2015munich.wordpress.com/2017/03/10/tarot-moebling-a-different-approach-to-jewellery-via-group-bonding/

https://rapunzel14.wordpress.com/2014/06/30/street-tarot-moebling-beitrag-zum-altona-macht-auf/

CHRISTOPH ZIEGLER + LOUKIA RICHARDS = ZLR BETRIEBSIMPERIUM HAMBURG

www.christophziegler.com

www.loukiarichards.de

ΚΡΙΤΙΚΗ-CINEMA- ΠΕΝΤΡΟ ΝΟΥΛΑ

Ένας νεαρός άνδρας χάνει τη μνήμη του μετά από ένα ατύχημα και περνάει το υπόλοιπο της ταινίας προσπαθώντας να βρει ποιός είναι και τι του έχει συμβεί. Αυτό είναι τυπικά το σενάριο της ταινίας με τίτλο "Πέντρο Νούλα", του Κάρολου Ζωναρά. 
Δραματικός ο τίτλος, έως μελοδραματικός, μπορεί να ξεγελάσει τους άπειρους στα νουάρ και τα αστυνομικά, και να προσπαθήσουν να βρουν άκρη με το χθες και το σήμερα των ελληνικών αστυνομικών ταινιών (retro), ή να θεωρήσουν το όλο κόνσεπτ "irrelevant" σε μια εποχή που μεγάλο μέρος του ελληνικού σινεμά προσπαθεί να φτιάξει ταινίες για την κρίση, για τη βία των νέων (sic), ρημέϊκ παλιών κωμωδιών με τα γνωστά πονεμένα αποτελέσματα, και κωμωδίες που μιμούνται τηλεοπτικές σειρές με αγαπημένους αστέρες της μικρής οθόνης. 

Ο "Πέντρο Νούλα" είναι καταρχήν κινηματογράφος που πατάει στέρεα στα πόδια του. Είναι κινηματογράφος. Δεν είναι τηλεόραση και δεν είναι αρπαχτή. Είναι σινεμά με ψυχή και με γνώση. Δεν πάει να μην σ' αρέσει η ταινία, η ποιότητα από κάτω παραμένει, όπως και το σασπένς -εν προκειμένω- σε μια ιστορία όπου η πόλη κλείνει γύρω από τον πρωταγωνιστή (Κ. Ασπιώτης) και όπως σε κάθε καλό νουάρ, κανείς δεν είναι αυτό που φαίνεται. 
Ο καθένας έχει σκελετούς στη ντουλάπα του και η εικόνα δεν είναι καθόλου ωραία όταν κάνουν την εμφάνισή τους, όπως συνήθως συμβαίνει όταν ένα τυχαίο γεγονός αναγκάσει κάποιον να ρίξει φως στη ζωή του και να συγκεντρώσει τα μάτια των άλλων πάνω σε μια πραγματικότητα που ο ίδιος δεν γνώριζε ή του  φάνταζε εντελώς διαφορετικά. Έτσι κάπως και το ατύχημα που του στερεί τη μνήμη, αναγκάζει τον ήρωα να φέρει τον ιδιωτικό του βίο σε κοινή θέα -μόνο που με ένα θάρρος διφορούμενο δείχνει ότι δεν τον νοιάζει και πολύ. 

Συνήθως ο ήρωας των αστυνομικών -αν δεν είναι αστυνομικός, δικηγόρος, ντετέκτιβ ταγμένος στην υπηρεσία του δημόσιου συμφέροντος ή "μετανοημένο κάθαρμα"- με χιούμορ γλεντάει την παλιανθρωπιά του, μια "παλιανθρωπιά" που του επιτρέπει παρ' όλα αυτά να κάνει το σωστό κι εμάς να τον συμπαθήσουμε αν όχι να τον αγαπήσουμε. Εδώ, spoiler alert, ο πυρήνας της αφήγησης -το δεύτερο επιπεδο- δεν είναι η ταυτότητα per se, τουλάχιστον όχι μόνο η χαμένη ταυτότητα λόγω του ατυχήματος, αλλά η σχέση-ταυτότητα του κεντρικού χαρακτήρα με τις γυναίκες. Κι αυτό είναι που εκσυγχρονίζει την ταινία του Κάρολου Ζωναρά και υφολογικά και δεν την αφήνει να γίνει ρετρό ή απλός (...) φόρος τιμής σε ένα είδος, αλλά να καταλήξει ως νουάρ με υπαρξιακή διάσταση -κάπως σαν κλείσιμο του ματιού στο θεατή- σαν ξεκαθάρισμα και ισορροπία του πρωταγωνιστή ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. 
Να τη δείτε, θα περάσετε καλά.

Άξιο το καστ και με το παραπάνω, σούπερ όλοι τους, Ευαγγελόπουλος και Σαπουντζής τα εύσημα.

Η ταινία προβάλλεται αυτή την εβδομάδα στον κινηματογράφο Παλλάς, στο Παγκράτι, Υμηττού 109.



Νατάσσα Χασιώτη 
Κριτικός/Ιστορικός Τέχνης

PREVIEW-ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

Ατομική έκθεση της Λυδίας Ανδριώτη στο Gazi Hall spaces

18 Μαΐου-18 Ιουνίου 2017

The birds and the lightworkers backstage are singing together

Εγκαίνια: Πέμπτη 18 Μαΐου 20:00-24:00

Ώρες λειτουργίας: Τρίτη- Σάββατο 12:00-18:00

Διεύθυνση: Gazi Hall, Ιερά Οδός 7, 3ος όροφος, Κεραμεικός, Αθήνα 11854

Openingmix: Δημήτρης Παπαδάτος

Με αφετηρία προσωπικές εμπειρίες από τη σκηνή, αλλά κυρίως από τον βαθιά βιωμένο χώρο των παρασκηνίων, των μεγάλων κενών χώρων που ερημώνουν και βυθίζονται στη σιωπή μόλις σβήσουν τα φώτα, η Λυδία Ανδριώτη, αποδομεί τα συστατικά της αρχαίας τραγωδίας και σκηνοθετεί τη δική της «παράσταση»-σχόλιο πάνω στον Νίτσε:

Ο Λόγος: Ο Θέσπις, πρώτος ηθοποιός-«φως», συνομιλεί με τον κύκλιο χορό από τον οποίο αποσπάστηκε, για να υποκριθεί, δηλαδή να αναπτύξει διάλογο και αντίλογο.

Η Μουσική: Οι ήχοι της φύσης παραπέμπουν στους δύο βασικούς άξονες που οδήγησαν στις απαρχές της μουσικής: τη μελωδία και τον ρυθμό, την αντίστιξη του απολλώνιου με το διονυσιακό στοιχείο, που, σύμφωνα με τον Νίτσε, αποτελούν την κατεξοχήν έκφραση του τραγικού αισθήματος της ζωής.

Ο Χώρος: Το αρχαίο θέατρο γίνεται καθρέφτης, που φέρνει αντιμέτωπο τον θεατή με τον εαυτό του και τον εισάγει σε μια διαδικασία αυτογνωσίας.

Το Σκηνικό:  ένα ογκώδες κτήριο, εμβληματικά προσανατολισμένο προς την Ακρόπολη της Δημοκρατίας που εκφράστηκε μέσα από την τραγωδία και προς την Ιερά Οδό που ακολουθούσαν οι διονυσιακές πομπές των Ελευσίνιων Μυστηρίων.

Τόσο ο χώρος όσο και η ευρύτερη περιοχή αποτελούν ένα αυτοαναφορικό πικρό σχόλιο στις σύγχρονες μορφές διονυσιακής διασκέδασης, συλλογικής έκστασης σε μια προσπάθεια διαφυγής από τη φυλακή του Εγώ.

Σε μια εποχή που η τραγωδία έχασε τη μουσική και η μουσική την τραγωδία, τι «μαθαίνουμε από την Αθήνα» της αρχαίας αίγλης σε αντιπαραβολή με την Αθήνα της κρίσης; Τι απομένει όταν η τέχνη, από ανα-ψυχή γίνεται δια-σκέδαση, δηλαδή σκόρπισμα;

Το ερώτημα που θέτει η Ανδριώτη συνέχεται άμεσα με την προβληματική που ανέπτυξε σε προηγούμενες δουλειές της (“Entertainingmaintenance”): «ηθοποιός σημαίνει φως», αλλά πόσοι εργάζονται στο σκοτάδι για  αυτό το φως;

΄Ελια Βλάχου

Λυδία Ανδριώτη

Η Λυδία Ανδριώτη ζει και εργάζεται στην Αθήνα,είναι εικαστικός, εκπαιδευτικός, και από το 2009 ασχολείται με την επιμέλεια εκθέσεων. Το 2006 παρακολούθησε το πρόγραμμα της École Nationale Superièure des Beaux Arts στο Παρίσι (ENSBA, 2006)  με υποτροφία του Ι.Κ.Υ (erasmus), το 2009 αποφοίτησε από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ) και το 2012 αποφοίτησε από το μεταπτυχιακό πρόγραμμα NewMedia του PrattInstitute, Νέα Υόρκη . Κατά τη παραμονή της στις ΗΠΑ (2009-2015) έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις,έχει ασχοληθεί με τη παραγωγή σκηνικών και κοστουμιών για θεατρικές παραστάσεις και performances. Εργάστηκε στη συντήρηση των μαγνητικών και τηλεοπτικώνεγκαταστάσεων του NamJunePaik για τις συλλογές του Guggenheim, MoMa, ArtInstitute of Chicago, Metropolitan και Chase Bank. Μεταξύ άλλων έχει συνεργαστεί με 2 ιδρυτικά μέλη του JudsonMemorialChurch, όπου είναι η avant-garde σκηνή τέχνης της Νέας Υόρκης τη δεκαετία του ’60. Με τη PhyllisYampolsky, για την έρευνα του ακτιβιστικού της έργου στο McCarrenPark για το LinkolnCenter και το Preservation Community of the city of NewYork και με την ElaineSummers για τα KineticAwareness, και Skytimeprojects. Από το 2009 επιμελείται εκθέσεις στην Αθήνα, τη Νέα Υόρκη, καθώς και τα νησιά του Αιγαίου. Έχει συμμετάσχει και οργανώσει ομαδικές εκθέσεις στη Νέα Υόρκη, Βιέννη,  Παρίσι, Ιρλανδία και Ελλάδα.

 Selected group Shows : “Gemine Muse”, Crawford municipal Museum, Cork, Ireland (2005). “Culture Industry, Folklore and Clichés”, Vox, Athens GR (2008). “Intimate Space” Olympic Village, Vienna, Austria (2011). “Crisis and Paganism” Mykonos Biennale (2013). “In Praise of chance and failure” Family Business, New York, USA (2013), “Antidote, Mykonos annex of the Athens School of fine Arts” Mykonos Biennale (2015), “The fantastic journeys of energy” Kappatos Gallery, Athens GR (2016) 

PREVIEW- DOCUMENTA-PERFORMANCE

documenta14

ΣΟΦΙΑ ΜΑΥΡΑΓΑΝΗ

Lady R.

Πλατεία Αυδή, Μεταξουργείο

26 Μαΐου, 21.30  

Επιστέφει η Lady R. στην Πλατεία Αυδή. Η περφόρμανς της Σοφίας Μαυραγάνη  παρουσιάζεται στο πλαίσιο της documenta14 και ειδικότερα εντός του έργου δημόσιας τέχνης MONUMENT ΤΟ REVOLUTION (Μνημείο στην Επανάσταση) της Κροάτισσας καλλιτέχνιδας Sanja Iveković. Στο πιο πρόσφατο έργο της η ανατρεπτική χορογράφος συνθέτει και παρουσιάζει μια one-woman περφόρμανς στο δημόσιο χώρο της Αθήνας, εμπνεόμενη από την εμβληματική προσωπικότητα της Rosa Luxemburg.

Στην Πλατεία Αυδή, στο Μεταξουργείο που έχει αποτελέσει πρελούδιο για την αθηναϊκή εκβιομηχάνιση, το μεταξουργείο του Αθανασίου Δουρούτη ήταν το ορόσημο της ομώνυμης εργατικής συνοικίας και έδωσε στην κεντρική πλατεία το όνομα του εργοστασιάρχη (ήταν παλιότερα γνωστή ως Πλατεία Δουρούτη, ενώ σήμερα λέγεται Πλατεία Αυδή).

Η γειτονιά παρουσιάζει ακόμα και σήμερα υψηλή συγκέντρωση παραγωγικών μονάδων: μεταλλουργεία και ξυλουργεία, τυπογραφεία και συνεργεία, κάποια εν λειτουργία, άλλα εγκαταλειμμένα. Το κτίριο όπου στεγαζόταν το μεταξουργείο, ένα από τα παλαιότερα νεοκλασικά της πόλης που τώρα στεγάζει τη Δημοτική Πινακοθήκη, κάποτε απασχολούσε περισσότερες γυναίκες απ' ό,τι άντρες, που όμως αμείβονταν με λιγότερο από τον μισό μέσο αντρικό μισθό.

Η Sanja Iveković, ανταποκρινόμενη σε αυτά τα ιστορικά στοιχεία και στις όχι και τόσο παλιές εργασιακές συνθήκες και ανισότητες, φαντάζεται εκ νέου το μνημείο του Ludwig Mies van der Rohe για τη Rosa Luxemburg και τον Karl Liebknecht σαν δημόσια σκηνή για τα δικαιώματα των εργατών, τα δικαιώματα των γυναικών και την ταξική πάλη.

Lady R. | Χαρά Κότσαλη | Φωτογραφία © Πηνελόπη Γερασίμου

H Μαυραγάνη έχει ως σημείο εκκίνησης του έργου το τελευταίο κείμενο της Luxemburg που γράφτηκε αμέσως μετά την καταστολή της εξέγερσης των Σπαρτακιστών από τη γερμανική κυβέρνηση και λίγες ώρες πριν από τη σύλληψη και δολοφονία της Luxemburg και του Karl Liebknecht από το σώμα Φράικορπς. Με το κείμενο αυτό δημιουργεί την παρτιτούρα για ένα παράδοξο πολιτικό ορατόριο, που πραγματεύεται με τη σύμπραξη της ερμηνεύτριας Χαράς Κότσαλη και της μουσικού Μάρθας Μαυροειδή το ζήτημα της αναβίωσης των ίδιων λέξεων από μια σύγχρονη γυναίκα. Πάνω στο μνημείο που είναι αφιερωμένο στη μνήμη της Luxemburg πώς ηχούν σήμερα οι λέξεις του παρελθόντος; Πώς μπορούν να μεταδοθούν; Τί είδους διάλογο προκαλούν;

Η περφόρμανς έχει ήδη παρουσιαστεί μέχρι στιγμής στις 8 και 10 Απριλίου, ενώ την Παρασκευή 26 Μαΐου στις 21.30 θα παρουσιαστεί για μια ακόμα φορά στην Πλατεία Αυδή.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ

Η Σοφία Μαυραγάνη είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση στην τέχνη του χορού, καθώς δραστηριοποιείται στο πεδίο αυτό ως δημιουργός, χωρίς να έχει κάνει κλασικές σπουδές χορού. Σπούδασε οργάνωση και διοίκηση επιχειρήσεων/marketing στo Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και έπειτα χορογραφία/dance making στο ολλανδικό Πανεπιστήμιο Τεχνών ArtEZ του Άρνεμ. Δουλεύοντας ως χορογράφος, εκπαιδεύτρια και concept designer, γνωστή για τον κοινωνικο-πολιτικό χαρακτήρα των έργων της, έχει παρουσιάσει έργα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, σε ανεξάρτητα θέατρα και σε φεστιβάλ (Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, «Δημήτρια», MIRfestival, ΚΘΒΕ, PARK YOUR ID στο Mάαστριχτ, Διεθνές Φεστιβάλ Ημέρες Χορού στα Χανιά, Θέατρο Απόλλων στη Σύρο, Θέατρο Μπελιζάριο στο Μπουένος Άιρες, Θέατρο Lagrada στη Mαδρίτη κ.α.).Η εκπαιδευτική της δράση χαρακτηρίζεται από τη δημιουργία πρωτότυπων εκπαιδευτικών και καλλιτεχνικών προγραμμάτων όπως το «Out of order» και το «playforPLACE», τo οποίo έχει πραγματοποιηθεί σε 17 πόλεις σε Ευρώπη, Λατινική Αμερική, Αφρική και Ωκεανία. Ιδρυτικό μέλος του διεθνούς καλλιτεχνικού δικτύου FINGERSIX και της ομάδας FINGERSIX/Athens.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Ιδέα - δημιουργία: Σοφία Μαυραγάνη

Φωνητική - μουσική σύνθεση: Μάρθα Μαυροειδή

Συνεργάτης προβολής - επικοινωνίας: Γιώργος Κατσώνης

Ερμηνεία: Χαρά Κότσαλη

Διάρκεια: 20 λεπτά

Με την υποστήριξη των documenta14 και Fingersix

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

www.documenta14.de

www.sofiamavragani.com 

 

PREVIEW- Ομάδα Χορού Κράμα

ΟΜΑΔΑ ΧΟΡΟΥ KRAMA

a.m.

Art Factory – Τεχνοστάσιο

Πειραιώς 178 & Λαμίας 6, Πετράλωνα

17, 18 & 19 Μαΐου - 21.30

Η ομάδα χορού Krama που ενεργοποιείται μεταξύ Βελγίου και Ελλάδας, παρουσιάζει στην Αθήνα τη νέα της δουλειά με τίτλο «a.m.» για τρείς μόνο παραστάσεις στο Art Factory – Τεχνοστάσιο (Πειραιώς 178 & Λαμίας 6, Πετράλωνα) 17-19 Μαΐου (21.30).  

Σε ένα δυστοπικό πάρτι που κυριαρχούν οι αντιθέσεις, τοποθετούν τη δράση της νέας τους παράστασης οι τρεις χορεύτριες και χορογράφοι που αποτελούν την ομάδα Krama (Άννα, Δώρα και Εύη Ζούμπα). Στο «a.m.» ο χρόνος ξεχειλώνει και τα όρια μεταξύ πραγματικού και φανταστικού λιώνουν σχεδόν και γίνονται δυσδιάκριτα.

Το έργο, μέσα σε συνθήκη παροξυστικής διασκέδασης, κρυφοκοιτάζει τον άνθρωπο των σύγχρονων μητροπόλεων, παρατηρεί την ταχύτητά του και σκωπτικά διερωτάται για τα σημεία των καιρών: το φασισμό, την υπερ-κατανάλωση αγαθών και σχέσεων, τη σχέση εικόνας και περιεχομένου και το φόβο ως εργαλείο χειραγώγησης.

Στην κόψη του κωμικού και τραγικού, οι ήρωες του έργου ταξιδεύουν σε παράλληλες τροχιές, γεμάτοι αναμνήσεις στο μουσικό σύμπαν που έχει συνθέσει ειδικά για την παράσταση ο The Boy (Αλέξανδρος Βούλγαρης).

Επί σκηνής έξι ερμηνευτές της νεότερης γενιάς (Ευθύµης Γεωργόπουλος, Άννα Ζούµπα, Δώρα Ζούµπα, Εύη Ζούµπα, Αναστάσης Καραχανίδης, Νικόλας Χατζηβασιλιάδης) συμπλέκουν το σύγχρονο χορό με το θέατρο. Στην παράσταση ακούγονται κείμενα του Βασίλη Ντούρου. Ο σκηνικός χώρος και τα κοστούμια είναι της Κωνσταντίνας Μαρδίκη, τα visuals του Αριστοτέλη Παπακωνσταντίνου, ενώ οι φωτισμοί του Παναγιώτη Λαμπή.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Ιδέα – χορογραφία: Krama Dance Company

Μουσική σύνθεση : The Boy (Αλέξανδρος Βούλγαρης)

Σκηνικός χώρος – κοστούμια: Κωνσταντίνα Μαρδίκη

Καλλιτεχνικός συνεργάτης σκηνικού: Παναγιώτης Λαµπής

Φωτισµοί: Παναγιώτης Λαµπής

Συγγραφή κειµένων: Βασίλης Ντούρος

Visuals - trailer: Αριστοτέλης Παπακωνσταντίνου

Υποκριτική στήριξη: Λύσανδρος Σπετσιέρης

Ερμηνευτές: Ευθύµης Γεωργόπουλος, Άννα Ζούµπα, Δώρα Ζούµπα, Εύη Ζούµπα, Αναστάσης Καραχανίδης, Νικόλας Χατζηβασιλιάδης

Ηχογράφηση, µίξη : κτίρια τη νύχτα (tenant studios)

Φωτογραφίες: Μαργαρίτα Νικητάκη

Σχεδιασµός αφίσας, γραφιστική επιµέλεια : Δηµήτρης Πολίτης

Προβολή – επικοινωνία: Γιώργος Κατσώνης

Δείτε το trailer της παράστασης εδώ: https://youtu.be/0z0Aki2JybM