Sunday, November 17, 2019

ΚΡΙΤΙΚΗ - ΣΙΝΕΜΑ

Πόνος και Δόξα, του Πέντρο Αλμοντόβαρ. 


Κάπως σαν "Γη και Ελευθερία" ο τίτλος της νέας ταινίας του Πέντρο Αλμοντόβαρ, στο κάτω-κάτω για την Ισπανία μιλούσε η ταινία του Κεν Λόουτς. 
Με χρώματα και ρυθμό ο διάσημος σκηνοθέτης δίνει το δικό του "8 1/2", την κρίση της ώριμης ηλικίας -στην περίπτωσή του- με ατζέντηδες, παλιά αμόρε, αναμνήσεις, πόνο και συμφιλίωση με την απώλεια της μητέρας να καταπλακώνουν την καθημερινότητα του σκηνοθέτη-πρωταγωνιστή. 

Πρέπει ο "Σαλβαντόρ"-πρωταγωνιστής να αποδεχτεί τον πόνο πέρα από την υποχονδρία, να υποδεχτεί την θνητότητα και να "καπνίσει την πίπα της ειρήνης" (φράση απ' την ταινία) με όσους πίκρανε, τον πίκραναν και να προχωρήσει όπως μπορεί, στο μετασχηματισμό του πόνου του και των αναμνήσεων σε πράξη δημιουργίας. Ό,τι έκανε πολλές φορές ως τώρα, να το ξεγυμνώσει ως διαδικασία χωρίς να φοβάται ή να ντρέπεται μπροστά στο θεατή. 

Και μέσα στην αντικοινωνικότητα, τη βαρεμάρα, το χαμένο καιρό, το άγχος, τη φιλοδοξία, τη ματαιοδοξία, τους εφιάλτες, τα φάρμακα και τα ναρκωτικά, να πάρει απόσταση και να καταλάβει ποιό ήταν το δικό του "rosebud" -αναφορά αδιόρατη στον Πολίτη Καίην: ο πυρήνας της σεξουαλικότητάς του που τον καθόρισε, λοιπόν, ήταν ο νεαρός ζωγράφος-εργάτης που γνώρισε ως παιδί στη φτωχοσυνοικία που ζούσε με τη μάνα του, τον άλλο πυλώνα της ζωής του. Και μέσα στην υποψία γύρω απ' τα ζητήματα της σεξουαλικότητας, υπάρχει αυτό που ήταν πραγματικά, αυτό που ο πιτσιρικάς-ζωγράφος απέδωσε ως χαρακτηριστικό του μικρού Αλμοντόβαρ: το διάβασμα, η γνώση, η εξυπνάδα -που τον βοήθησε να κάνει καλό στον εαυτό του και στους άλλους. 

Με κομψότητα και σεβασμό ακολουθεί το Φελλινικό 8 1/2 για να βγάλει άκρη με τα της δικής του αφήγησης, και όντως η γειτνίαση με τον Ιταλό δημιουργό τον βγάζει σε ασφαλή στεριά, αν και μερικές φορές η κακομαθημένη queenie βγαίνει στην επιφάνεια περιπαικτικά. 
Με χιούμορ και ένα καστ εκπληκτικό φτιάχνει μια αισιόδοξη ταινία χωρίς queer melodrama -εντάξει ίσως λίγο μερικές φορές- και ευτυχισμένο τέλος, μετά από ένα μαίανδρο συγκίνησης και σασπένς. 






No comments:

Post a Comment